अमेरीकन बर्गर र शंकरपुरको मंदिर

अमेरीका र सात समुन्द्र पारीको नेपाल दुरीमा मात्रै टाढा छैनन कि संस्क्रीतीमा पनि उत्तीकै फरक छन। तर आजकाल संसार खुम्चिएको छ। मन हुनु पर्छ एकै दिनमा एक कुनाबाट अर्को कुनामा सजिलै पुग्न संभव छ। त्यही मनले गर्दा म पनि रुपन्देहीबाट अमेरीका पढ्न आइपुगे। सामाजीक संरचना देखी धर्म संस्क्रीती, ठ्याक्कै आकाश जमिनको अन्तर भेटाए। अनी हरेक कुरा नेपालसंग दाज्न मन पराए। नेपाल दाज्ने म मात्रै होइन प्राय सबै साथीले डलरलाइ पनि रुपयां नै भन्दछन।

आखिर मन त नेपाली नै हो, त्याहा जे गर्थे त्यही गर्न मन लाग्छ। पुष महिनामा स्वस्थानी सुनीराखेको मन किन मान्थ्यो र? त्यसैले २ बर्ष अघी देखि स्वस्थानी भन्न सुरु गरें। साथी भाइ जम्मा भएर भनिरहन्थ्यौं। तर यस पटक सबैलाइ नै सुन्ने अबसर मिलोस भनेर नेपालीयनको सहयोगले दौंतरीद्वारा अनलाइन राख्न संभव भयो। स्वस्थानी सुन्दा साथीहरुले १-२ डलर चढाउंथे। त्यो जम्मा भएको दक्षीणा मैले मेरो गाउं शंकरपुरमा जिर्ण भएको मंदिरलाइ चढाएको थिए। यो मंदिरको रंग रोगन देखी मर्मत संभार आदीलाइ निकै सहयोग पुगेको थियो। एउटा कोक खाने पैसाले ठुलै सहयोग हुने रहेछ भन्ने महशुस भयो। त्यसैले फेरी पनि यसरी नै दक्षीणा उठे यसरी नै मर्मत संभार गरेर अर्कोसाल पुन फोटोहरु दौतरीमा प्रकाशित गर्नेछु। नेपालीयन जि, कतै दौंतरीमा पे-पालको बटन राखेर सहयोग गरिदिनुहुन अनुरोध गर्दछु। केही पहिले एक जना साथीले बर्गर खाएर स्वस्थानी भन्ने भन्नु भएको थियो, तर यस्ता द्वैसबाट माथी उठेर हाम्रो धर्म संस्क्रितीको जगेर्ना गरे कसो होला?

बिदेशमा बसेर नेपाललाइ सहयोग गर्ने यो पनि त एउटा अबसर हो। एक त यसरी धर्ममा अलीकती समय दिए मन शान्त हुन्छ अर्को तपाइको १-२ डलरले एउटा गाउंको मन्दिरले रुपनै फेर्दछ। फेरी मनले चिताएको कुरा पनि चांढै पुराहोला!

- सानदाई

स्वस्थानी अध्याय:१४ / १५

http://www4.sendthisfile.com/d.jsp?t=cZaL3T4yLBCETN9o0dtcLkyx
अध्याय:१४




http://www4.sendthisfile.com/d.jsp?t=aNF3sItgQbHVzyWFxSSyfqiM

अध्याय:१५

- सानदाई

स्वस्थानी अध्याय:११ / १२/ १३

अध्याय:११
http://www3.sendthisfile.com/d.jsp?t=7gyaRPDWoCgAZOTEpjutOlTJ



http://www3.sendthisfile.com/d.jsp?t=9Vh9zfSTuu3NdIaBERLaUwcp
अध्याय:१२



http://www5.sendthisfile.com/d.jsp?t=7lONOjWwfmvUwuOY8pzMaNBY
अध्याय:१३

- सानदाई

ऊधारो तेल अनि उधारो लोकतन्त्र

दुइ चार दिन पहिले एउटा भारतीय अनलाइन पत्रिकामा पढेको थिए दिल्ली सरकारले छिट्टै नै एउटा विधेयक ल्याउदैछ रे जस अनुसार आइन्दा दिल्ली राजधानी क्षेत्र भित्रका कुकुर देखी भैसी सम्मका जनावरहरुका धनीले ती जनावरहरु पाले वा राखे वापत वार्षिक रुपमा कर बुझाउनु पर्नेछ । जसमा प्रति कुकुर रु. ५०० भा रु. र गाइ भैसीको प्रति जनावर भा‌. रु. २,५०० वार्षिक रुपमा सरकारलाई बुझाउनु पर्नेछ । एउटा कृषकले चालिसौ हजार खर्च गरेर किनेको भैसीबाट कति आम्दानी लिन सक्छ र कति कर बुझाउन सक्छ त्यो बहसको विषय हुन सक्ला वा त्यसले भोलि सडकमा कस्तो उथल पुथल ल्याउछ त्यो आफ्नै ठाउमा छ तर आम रुपमा पस्चिमा देशहरुले पनि लागु नगरेका पशुकर (कृषीजन्य पशु सम्बन्धी) लागु गर्ने आँट गरेर विधेयक बनाउनु पक्कै पनि पुँजीबादको या कर प्रणालीको चरम प्रयोग हुन सक्छ । मैले त्यो समाचारको विश्लेषण भन्दा पनि छिमेकि देशको अर्थतन्त्रको दौडको गतिको मात्र उदाहरण प्रस्तुत गर्ने जमर्को गरेको हो ।

विषय खनिज तेलको हो जसको मुल्य हाम्रो देशमा कहिले बढ्छ त कहिले घट्छ । अन्तराष्ट्रीय बजारमा खाडी यूद्ध लगतै बाहेक तेलको बढेको मुल्य उल्लेख्य रुपमा नेपालमा बाहेक अरु कुनै देशमा घटेको छैन होला । तर हाम्रो देशमा विकसित देशहरुमा मुल्यवान हुदै गएका तेल र मान्छे जस्ता चिजको मूल्य घट्दो छ।

सबै मन्त्री देखि नेता वा जी एम सम्मले फलाक्ने गर्छन नेपाल आयल निगम घाटामा छ , महँगोमा तेल किनेर सस्तोमा बेच्नु परेको छ रे आयल निगमले । राजनीतिक दवाबले हो या गणित राम्रो सँग नजानेर हो आयल निगमका तलब खाएर बस्नेहरुले अन्तराष्ट्रिय बजार अनुसार तेलको मूल्य कहिले समायोजन गर्न सकेनन र त्यसैको प्रतिफल पनि अब मूल्य एकै चोटी बढाउदा देशले ठूलो मूल्य चुकाउन पर्ने अवस्था आयो ।

केही पैसा मात्र नेपालमा मुल्य सस्तो हुदा तस्करहरुले तराइ सुक्खा पारेर भारततिर तेल लैजान्छन, तेल मात्र होइन तेल सँग सरकारले सहुलियतको लागी गरेको लगानि पनि अर्को देशमा पुग्छ । त्यस्ता करतुत गराउनेहरु पनि जनता वा समाजका प्रतिनीधि हुन भने अर्को तर्फ मुल्य बृद्धि हुने बित्तिकै सडकमा आगो बल्छ र यसका नेतृत्वकर्ताहरु पनि हाम्रै समाजका प्रतिनीधि पात्रहरु हुन ।

जसरी एउटा नालायक, गफाडी, जुवाडी घरमुलीले घरमा स्वास्नी अनि छोरा छोरीको जायज कच-कचबाट बच्न र आफ्नो नामर्दपना पचाउन बजारबाट उधारोमा भरपुर राशन बोकेर ल्याउछ जुन उसको पुस्तामा तिर्ने सामर्थ्य हुदैन र छोरा नातीको पालोमा तिनीहरुको बनिबास लगाउने वा मुग्लान पसाउने कारक बन्छ। ठीक त्यस्तै तिर्ने पैसा नहुदा नहुदै पनि सरकार आफ्नो नालायकीपना लुकाउन अर्को मूलुकबाट उधारोमा तेल ल्याउछ अनि सस्तोमा बाडेर आफनो मर्दाङीपना देखाउने कोशिस गर्छ । थाहा छैन उधारोले कुन दिन घर बास उठाउने हो र कति पुस्ताले त्यसको मार खेप्नु पर्ने हो ।

दशैको बेला देश दर्शनको सुखद अवसर मिलेको थियो, नया नेपालको पनि केहि प्रत्यक्ष अनुभव भयो । महाराजगन्ज देखि रत्नपार्कको ट्याक्सी भाडा १७५ रु. ! तेल पाइदैन रे ट्याक्सी चालक रातभरि लाइन बसेर ल्याएको तेल रे त्यसैले त्यो भन्दा कममा लान मिल्दैन रे । अनि अर्का चालकको भनाई थियो खुरुक्क भाउ बढाए भैहाल्थ्यो मान्छेलाइ यस्तो कष्ट दिनु भन्दा । उनी भन्दै थिए पेट्रोल प्रति लिटर रु ७५ भए पनि सहज पाइन्छ भने अहिलेको भाडामा हामी ट्याक्सी चलाउन सक्छौ।

अनि नया नेपालको माइक्रो बस को कुरै अर्को, १० जना बस्न मिल्ने गाडीमा २२ जना राख्नै पर्ने । अनि गुरुजी को वाणी यति मीठो कि परिवारका अन्य मान्छेसँग यात्रा गर्दा आपत्ति नै आइलाग्ने । यति धेरै मोटर छन् सडकमा कि ट्राफिक जामले गर्दा जमल देखि लाजिम्पाटको यात्रा डेढ घन्टा लाग्ने । यातायात व्यवस्थाको नाममा मजाक छ , बिक्रम टेम्पोका मालिकलाई खटारा टेम्पो चलाएर यातायात व्यवस्था र बाताबरणको धज्जी उडाएको पुरस्कार स्वरुप टोयोटाका माइक्रो बस ल्याउन १० देखि १५ लाखका भन्सार छुट दिन्छ सरकारले , बलात्कारीलाई चेली सुम्पे जस्तै ! अनि बाटोमा भीड माथी भीड, ४ किलो मिटर यात्रा गर्न कमसे कम १ घण्टा । १ लिटर तेलको ठाउमा ४ लिटर तेलको खर्च ।

अहिले फेरि तेलको हाहाकार छ रे । सार्वजनिक सवारि साधन कम गुडेका छन् । काममा जाने मान्छे कसरी अनि कतिबेला पुग्ने हो थाहा हुदैन । महिलाहरुलाइ कामबाट घर फर्किदा कति सकस होला, कति पीडा होला पश्चिमा देशमा बस्ने हामीलाइ सोच्न पनि गार्हो हुन्छ ।

प्रश्न फेरि पनि त्यही हो : के नेपालले तेल उत्पादन गर्छ वा गर्न सक्छ ? गर्दैन वा गर्न सक्दैन भने कतिन्जेल ऊधारो तेलमा रमाउने ? कतिन्जेल फलानाको स्कुले छोराले आफ्नो गर्ल फ्रेन्डलाई गोदावरी वा भेडेटार घुमाउन लैजाने तेलको पैसा राष्ट्रले ब्यहोर्ने ? कतिन्जेल सोल्टी, एभरेष्ट जस्ता होटल एवँ करोडौ रुपीया कारोबार गर्ने उद्योगहरुले खपत गर्ने तेलको पैसा राष्ट्रले ब्यहोर्ने ? हुम्ला, जुम्लाको मान्छेले नसुनेको खाना पकाउने ग्यासमा आज शहरलाइ सहुलियत चाहिएको छ । सहुलियत दिन सक्नु राम्रो हो तर ८५ % जनताको पेट काटेर १५ % भन्दा कम मान्छेले ब्वासोले जस्तो डकार्ने सुविधा पाउनु मानवता हो ?

किन रमाउछ भिड बाटोमा आगो बालेर ? किन त्यो आगोमा देशको भविष्य जलेको बुझ्न सक्दैनन बिद्यार्थी नेता भनाउदाहरु ? किन खपत कम गराउन जन चेतना जगाउन सक्दैन सरकार ? किन उधारो तेलमा रमाएर बैकल्पिक स्रोतको जोहो गर्न तिर लाग्दैन सरकार ? के तेल जस्तै सरकार पनि कसै सँग उधारोमा लिएको बिर्ता हो ? होइन भने ३५ थरिका मन्त्रालय पचाउन सक्ने नाइकेहरुलाई भोलि देश भोको रहन्छ भन्ने ज्ञान पलाउदैन ? त्यसैले छाट हेर्दा लाग्छ लोकतन्त्र पनि उधारोमा लिएको बिर्ता रहेछ !

बन्द- हुत्तीहारा बर्गको अन्तिम हतियार

दिन दिनै कुनै न कुनै बहानामा कुनै न कुनै दल वा गुटले आयोजन गरेका तराई बन्दले उब्जाएको प्रसंग हो यो ।

प्रजातन्त्रको प्राप्तीसंगसंगै नेपाल प्रवेश गरेको, साधारण नेपाली जनतालाई पटक्कै मन नपर्ने बिकृति र आफ्नो उदण्डता देखाउन नेतालाई नभई नहुने यौटैमात्र हतीयार हो 'बन्द' । बिगतका करीब पन्ध्र बर्षा अनगिन्ती दिनकालागी आयोजना गरीएका यस्ता बन्द हाम्रा प्राय जसो सबै पार्टी आफू प्रतिपक्षमा हुदां आहृवान गर्थे भने आफू सत्तामा हुदा त्यसको बिरोध । यहि यौटै प्रकरणबाट 'बन्द' कति जायज छ र हाम्रा नेताहरुमा कति नैतिकता छ भन्ने दुबै प्रश्नको जबाफ पाईन्छ ।

आफू सत्तामा रहुन्जेल बन्दले देश र जनतालाई आर्थीक र सामाजिक नोक्सानी गर्ने बाहेक अन्य कुनै सकारात्मक असर नगर्ने कुरा हरेक दलले बताउदैं आएका छन भने आफू सत्ता बाट बाहिर जानासाथ फेरी बन्दले 'फू-मन्तर' गरी जटील भन्दा पनि जटील समस्या पनि सुल्झाउने तर्क दिदै तिनै दल र पार्टी जनघाती बन्द को आयोजन गर्दै आएका छन ।

अर्को रमाईलो पक्ष के छ भने हरेक बन्द पछि आयोजक गुट वा दलले सो बन्द पूर्ण सफल भएको बिज्ञप्ती प्रकाशित गर्छन ।

बन्दको लगत्तै कतै गाँउमा सुत्केरी आईमाईलाई बन्दका कारण अस्पताल पुर्‍याउन नसक्दा पेटको बच्चा समेतको मृत्यु भएको हृदय बिदारक खबर आउँछ, कुनै शहरमा श्रम गरेर खानेको श्रम खोसीएर भोकै परेको समाचार बन्छ । कुनै ठाउँमा आगो लाग्दा दमकल पनि जान नसकी लाखौंको क्षति हुन्छ त कतै एम्बुलेन्समा समेत आगजनी हुन्छ.... समष्टिमा लाखौको संख्यामा निर्दोष जनताले कष्ट र पीडा झेल्नु पर्छ । तर यी सबका बाबजूद दोस्रो दिन आयोजकको तर्फबाट पूनः बन्द पूर्णा सफल भएको बिज्ञप्ती निस्कन्छ ।

या त कुनै सूदर गाउकी ति गर्भबति महिलाको मृत्यु नै आयोजकको लक्ष हुनु पर्‍यो या त अगलागी बाट भएको धन माल को नोक्सानी नै ति दलको सफलता, नत्र लाखौका निर्दोष जनताले दुख मात्रै पाउने र आफ्नै राष्ट्रले करोडौं को आर्थीक नोक्सानी व्यहोर्नु परको घटना कुनै पनि मानवताका पक्षधर र राष्ट्र प्रेमीलाई कसरी उचीत लाग्न सक्छ - ।

केबल जन-समुदाएले सबारी साधन नचलाएको र पसल बन्द गरेको देखी बुझ पचाएर त्यस्तो कुरा व्यक्त गरीन्छ । यो कुरा कुनै पनि गुट दल वा पार्टी बाट छिपेको पनि छैन । वा सिधै भन्दा जन आन्दोलन बाहेकका हालसम्मका प्राय: कुनै पनि बन्द केवल त्रासका कारण मात्र सम्भव भएका छन ।

आदिम युगमा ढुङ्गा-मुडा र बलको प्रयोगबाट पनि सत्ता र शक्ति प्राप्त हुन्थ्यो, तर आधुनिक सभ्य समाज र मानव चेतनाको बिकास भएको हजारौं बर्षपछि पनि बुध्दि, बिवेक र चेतनालाई तिलान्जली दिएर हुल-दङ्गा, भाडभैला र त्रासको हतियारले सम्पूर्ण जनजिबन नै ठप्प गर्न खोज्नु र अझ त्यसलाई 'लोकतन्त्र' को नाम दिनु हास्यापद मात्रै नभई लज्जास्पद पनि हो ।

अहिलेको अधुनिक युगमा पुगीसक्दा समेत जन समुदाय आफूसंग समर्थीत होईन, त्रसीत छन भन्ने थाहा पाँउदा कुनै पनि दल वा त्यसका नेता भन्नु पर्ने व्यक्तिलाई गर्व होईन लज्जा महशुस हुनुपर्ने हो ।

ढुङ्गा मुडाको त्रास र अगजनीको भरमा जनजिवन अस्त व्यस्त पारेर निर्दोष जनताको आफ्नो जिवीकोपार्जन र स्वतन्त्र हिडडुल गर्न पाउने सबैधानीक अधिकार समेत खोसी उल्टै आफूलाई प्रजातन्त्र बादि भन्दै निर्लज्जताको सीमा नाघी बलजफत गराएको बन्द जस्तो देशघाती घटनालाई आफ्नो बिचारको जन-अनुमोदन भन्नु लज्जास्पद कुरा हो ।

अन्याय वा अत्याचारको बिरोध गर्नु सचेत नागरीक र जिम्मेबार दलको कर्तव्य नै हो भने पुरा बुद्धि विबेकलाई तिलान्जली दिएर 'बन्द' बाहेक बिरोधको अर्को साधन नदेख्‍नु पनि बिरोधि वर्गको कमजोरी र पंगुपनको प्रमाण हो । बन्द यदी स्वत-स्फूर्त रुपमा नभई दबाबको भरमा हुन्छ भने त्यो आफैमा यौटा जन बिरोधि कार्य हो ।

त्यसैले बन्द त्यतिबेला मात्रै गरौं जब स्वत-स्फूर्त रुपमै त्यो घटछ । के यसरी हिसांले हैन बिचारले जनमत बनाउने क्षमता कुनै दल वा गुट स‌ग छ?, यदी यी बन्द आयोजक मध्य कुनै पनि गुटलाई आफू प्रति कति जन र्समर्थन छ भन्ने साँच्चै जान्न इच्छा भए उनीहरुले फेरी यौटा बन्दको आयोजन गरेर जनतालाई स्व-इच्छाले बन्द गर्न र बन्द नगर्नेलाई कुनै पनि बल प्रयोग वा जबरजस्ती नगरिने वत्तव्य दिएर हेरे हुन्छ । के हालका तराई बन्द गर्नेहरुमा र त्यसका हुत्तीहारा नेताहरुमा त्यो गरेर हेर्ने आँट छ ?। के हिसांले हैन बिचारले जनमत बनाउने क्षमता ति गुटहरुस‌ग ? के भय, हिसां, संहार बाहेक विबेक, बिनय र श्रृजनाको शक्ति पनि उनिहरु संग छ?

आज सम्मको इतिहास हेर्दा के प्रमाणीत हुन्छ भने 'दबाब पुर्ण बन्द' केबल बिचार र बिबेकको अभावका कारण जनर्समर्थन जुटाउन नसकेपछि आफैलाई भुलाउन प्रयोग गरीने यौटा हुत्तीहारा बर्गको हतियार हो । जुन हतियारको बारम्बार प्रयोग भयो भने यस्ले उल्टो असर गर्छ र बर्तमानमा क्षणीक आनन्द दिए पनि कालान्तरमा यो हतीयारले प्रयोग कर्तामानै र्फकन्छ र यस्ले आयोजक प्रति उल्टै घृणा र बितृष्णा फैलाउछ र आयोजक प्रतिको जन र्समर्थन झन झन कम हुदैं जानेछ । आशा गरौं बन्द र हिसां बाट हैन बिचार र वार्ताबाट तराई समस्याको समाधान निस्कने छ ।

स्वस्थानी अध्याय:१०

अध्याय:१०
फाइल डाउनलोड गर्न यो लिन्कमा जानुहोला, यो लिन्क ३दिन सम्ममात्रै काम गर्नेछ
http://www6.sendthisfile.com/d.jsp?t=u5GJEZflA4v3woEUjj77zhnQ
कृपया सुनिसकेपछी कमेन्ट लेख्नुहोला, कस्तो सुनियो भन्ने थाहा हुनेछ।
- सानदाई

Is your internet slow?

Is your internet slow? Do you have difficulty to have communication with Asia? Do you expected something from India or you are trying to get India network? I faced the same problem. I was trying to get India network and never worked out. I though that was our network problem.
Don't worry its not your network problem. Undersea cable has been cut in Egypt and France by ship. One cable was damaged near Alexandria, Egypt and the other in the waters off Marseille in France. The two cables, which are separately managed and operated, were damaged within hours of each other. Damage to undersea cables, while rare , can result from movement of geologic faults or possibly frm the dragging anchor of a ship. This cut was done by ship. In 2006, nine cubmarine cables were cut between Taiwan and Philipinnes due to earthwake.
In Egypt, only 40% of internet is available. But east Asian countries including India too is affected by this cable cut. Infact more than 95 percent of transoceanic telecoms and data traffic are carried by submarine cables, and the rest by satellite. A single pair of optical fiber strands can now carry digitized information equivalent to 150 million simultaneous phone calls.

सुमोको खान्की

खाना खांदा यसो टिभीको रिमोट थच्दै थिए, नेशनल जोग्राफीले सुमो रेस्लींग देखाइ रहेको रहेछ। सुमो खेल्ने खेलाडी कत्रा भने कपडा पनि सिलाएको होइन कि कछाड जस्तो बेरेको कपडा लगाउदा रहेछन। के खाने रहेछन र हो त्यती ठुला अचम्म लाग्यो। खान त एक थाल भात मैले नि खान्छु तर सुमो जत्रो ठुलो भए त कपडा नि पाइन मुस्किल हुने रहेछ।

Wrestling खेल फिल्म जस्तै हो। काठको platform मा तल माइक राखेर खेलाइन्छ जस्ले सानो आबाजलाइ पनि भयंकर आबाजमा परिणत गर्दछ। Wrestler हरु लड्दा एक जनाले हाने जस्तो गर्दछ र अर्कोले हातसंगै जिउ चलाएर कुटाइ खाएजस्तो गर्दछ। अनि पहिले नै तयार पारिएका दर्शकलाइ अभद्र ब्यबहार गरेर दर्शकलाइ उत्तेजीत गरिन्छ। यस्तै यस्तै नाटक हुन्छन wrestling मा। तर सुमो रेसलिगं भने हजारौ बर्ष पुरानो साच्चैको कुस्ती खेल हो। यसको नियम साधारण छ, कि आफ्नो प्रतीद्बन्दीलाइ पछार्नु पर्छ कि घेरा बाहिर पुराउनु पर्छ। तर यस्ता अजंघका मानिस कसरी तयार भए त? ल हेर्नुहोस केही सुमो खेलाडीको खाना?
सुमो च्याम्पियन Rikishi Takamisugi ले 65 बटुका stew खान्छन जस्मा १३ केजी त मासु मात्रै हुन्छ।
अर्का अत्यधीक तौलका Konishiki ले १० बटुका stew, ८ बटुको भात, १३० सुशी र २५ वटा बार्बिक्कयु मासु खान सक्थै।
यत्रो खान्की रहेछ यिनीहरुको, अनि त्यत्रो खाएको कता जाओस त? यो खान्की करिब २०,००० हजार क्यालोरी बराबर हुन्छ जुन एक बयस्क मान्छेले खाने भन्दा १० गुणा बढि हुन्छ भने यिनीहरुको सरदर आयु साधारण मान्छेको भन्दा १० बर्ष कम हुन्छ।
सुमोको खानपानको तरिका (Sumo Wrestlers: This is How You Get Fat)
http://www.diet-blog.com/archives/2005/03/21/sumo_wrestlers_this_is_how_you_get_fat.php
सुमोको परम्परा (Sumo tradition)
http://www.japanfortheuninvited.com/articles/sumo.html

स्वस्थानी अध्याय:९

अध्याय:९
फाइल डाउनलोड गर्न यो लिन्कमा जानुहोला, यो लिन्क ३दिन सम्ममात्रै काम गर्नेछ
http://www8.sendthisfile.com/d.jsp?t=YY1zbAymGCFdNvEu6EFsip6m
कृपया सुनिसकेपछी कमेन्ट लेख्नुहोला, कस्तो सुनियो भन्ने थाहा हुनेछ।
- सानदाई

स्वस्थानी अध्याय: ८

अध्याय:८
फाइल डाउनलोड गर्न यो लिन्कमा जानुहोला, यो लिन्क ३दिन सम्ममात्रै काम गर्नेछ
http://www4.sendthisfile.com/d.jsp?t=R4RjgmOSrr7xTGcuUzfYVgR7
कृपया सुनिसकेपछी कमेन्ट लेख्नुहोला, कस्तो सुनियो भन्ने थाहा हुनेछ।
- सानदाई

भारतद्वारा नेपाललाई गाडी सहयोग् कि बकरेले खसीलाई घांस् खुवाएको?

हालै भारतद्वारा नेपालमा शान्ति प्रक्रियामा सहयोग पुर्याउने उद्धेश्य बताएर १२०० जीप र १४०० थान् जति संचार उपकरण दान दिईएछ। भारतीय राजदूतको हातबाट हाम्रा ग्रीहमन्त्रीले सगौरब सांचो बुझेको तस्विर पनि देख्न पाईयो। यसो हेर्दा छिमेकी राष्ट्रले यत्रो ठूलो सहयोग गर्दा खुशी लाग्नु पर्ने हो, तर मलाई भने काट्नलाई ठिक्क पारिएको खसीलाई बगरेले मुसार्दै घांस खुवाईरहेको द्रिश्यको झझल्को आयो। हामी पनि दशैंको लागि भनेर किनेर ल्याएको खसीलाई खुबै स्याहार्-सुसार् गर्छौं नि। पोषिलो दानपानी खुवाउंछौं ताकी खसी मोटो होस् अनि धेरै मासु खान पाईयोस् भनेर। त्यो खसी प्रति माया लागेर हो र। हो ठीक् यहि हो भारतद्वारा नेपाललाई दिएको देखावटी सहयोगको सक्कली रुप। वास्तवमा नेपालको समस्या अर्कै छ र गर्नु पर्ने सहयोग् अर्कै छ तर त्यो बिषयमा भने भारत भन्छ-नेपाल् आफै सक्षम् छ त्यो समस्या समाधान गर्न रे। आफ्नै जनसंख्या बिष्फोटको अवस्थामा पुग्न लागेको एउटा गरीब देशमा लाखौंको संख्यामा भूटानी शरणार्थीहरुलाई ट्रक्मा हालेर ल्याईदिएको छ र भारत यो समस्यामा आंखा चिम्लेर बस्छ। उनीहरुलाई आउन चाहि दिने, तर फर्किन चांही दिदैन। भारतले चाहे यो समस्याको समधान् मिनेटमा हुन्छ तर उ भन्छ, भुटान्-नेपाल आफै यो समस्या समाधान गर्न सक्षम् छ भनेर। तराइ मधेशमा आगो बलिरहेको छ र आगो लगाउनेहरु सबै भारतमा सरंक्षित् छ भनिन्छ। मलाई तराईको एउटा साथीले भने अनुसार बीरगन्ज स्थित भारतीय वाणिज्यदूताबासले मधेशी लडाकाहरुलाई हतियार र पैसा बांडिरहेको छ। भारतसंगको खुल्ला सिमाना र आवतजावत गर्न पाउने सुबिधालाई प्रयोग् गर्दै मधेशी नेताहरु पटनामा बैठक गर्छन् र त्यसमा भारतीय बिदेशमन्त्रालयका साउथ ब्लक् हेन्रे प्रितिशरणहरुको पनि उपस्थिति हुन्छ।
भारतमा मधेशी नेताहरुले सरंक्षण पाएको कुरो स्वीकार् नगर्ने तर संयुक्त राष्ट्र संघका मार्टीनले गोइतहरुलाई भेटेर आउंदा आपत्ती हुने? भारतले चाहे मधेशको समस्या तुरुन्तै समाधान् हुन्छ भनेर हाम्रा प्रमले भनेका बाट नै यो कुरा प्रष्ट हुन्छ, मधेशको मुद्धामा भारतले पर्दा पछाडीबाट खेल् खेलिरहेको छ। यसरी नेपालमा अशान्ती मच्चाउनेहरुलाई पछाडीबाट सहयोग् गर्ने अनि फेरि अर्को तिर "नेपालमा शान्ती स्थापनार्थ" भनेर गाडी दिने? र नेपालले जाना जान किन यस्तो सहयोग् लिन्छ? सहयोग गर्ने भए हामीलाई भुटनी शरणार्थीको मुद्धामा सहयोग गर , मधेशमा शान्ती स्थापर्नार्थ सहयोग गर, जबरजस्ती मिचेका हाम्रा सुस्ता, महेशपुर, टनकपुर, कालापानी जस्ता भूभागहरु फर्काएर सहयोग गर भनेर किन भन्न सक्दैनन्?
वास्तवमा नेपाल भारतको जुन् युगौं पुरानो परम्परागत संबन्ध छ र जसको हाम्रा नेताहरु सधैं भजन झैं गाउंछन्, त्यसले नेपाललाई फाईदा भन्दा बेफाइदा नै भैरहेको देखिन्छ। रोजगारका लागि भारत नेपाली युवाहरुको लागि एउटा भूमी बनेको छ तर भारतीयहरुको नजरमा नेपाल कहिले पनि एउटा स्वाधीन, स्वतंत्र राष्ट्र भएन। नेपालको सरकार ढाल्न जहिले पनि उनीहरुको हात रहन्छ। चाहे त्यो राणा शासन् ढाल्न होस् चाहे त्यो पंचायत ढाल्न होस, चाहे गिरिजालाई ढालेर देउवालाई माथि ल्याउन होस्, उनीहरुले भूमीका खेलेकै हुन्छ।
नेपालमा उनीहरु कदापी स्थायीत्व देख्न सक्दैनन्। जब नेपाल सरकार माओबादीसंग वार्ता गर्दै थियो, भारतीयहरु उनीहरुलाई "आतंकबादी" घोषणा गर्छन र अड्काइरहेको हतियार, हेलिकप्टर् सहयोग फुक्का गरिदिन्छन् र भारतमा माओबादीहरु पनि गिरफ्तार् हुन थाल्छन्। जब वार्ता भंग हुन्छ, तिनै माओबादीहरु भारतमा खुल्ला कार्यक्रम् गर्दै हिंडिरहेका हुन्छन्। र अहिले पनि सोही घटनाक्रम् दोहरी रहेको छ र भारतको यो नीति नेपाललाई सिक्किममा रुपातन्तरण नगरेसम्म जारी रहने छ।

धमिलोमा एकता

प्रजातन्त्र आएपछि जनताले सुख पाउलान भनेको झन दु:ख पाए। समय यस्तो बनाए कि यो भन्दा त राणा शासन ठिक थियो कि जस्तो लाग्न थाल्यो। राणा शासन भएको भए त यसरी लेख्न पनि सकिन्नथ्यो होला तर प्रजातन्त्रको दुरुपयोग भएर जनता आजीत छन। प्रजातन्त्र धमिलाउने काम यिनै पार्टीहरुले गरेका हुन। सत्ता राजाले हडपे पछि फेरी जुरमुराए र लोकतन्त्र ल्याए। आफ्नो कुर्चीको निम्ती लडे या जनताको निम्ती लडे तर देश चलाउने जनताले नै हो।

तर केही मुर्ख बिद्वान र घामड नेताहरुले लोकतन्त्र धमिलाउन काम गरेका छन। जनजाती, गणराज्य यस्तै यस्तै पित्तलको चमक लगाएर सुन भनेर बेच्न खोज्दैछन। एक दुइ जनाले किन्लान बोकाको टाउकोमा बाख्राको मासु तर सबै खुर्पाको बिंड भने कदापी हुदैनन। नेता मात्रै किन अहिले कुनै नया कुरा घूसाएर ठुलो बनिहालीन्छ कि भन्ने भ्रम धेरैलाइ परिरहेको छ कती यस्तै यस्तै buzz word प्रयोग आफुलाइ genius साबीत गर्न खोज्दैछन। यस्ता अहमकारी यता उता, इन्टरनेटको जालोमा जता ततै पाइन्छन। तर यो समय यिनीहरुकै हो। जनजाती तथा केही क्षेत्र पछाडी परेको हंदा यिनिहरुलाइ यो समय कमाइ खाने भाडो भएको छ। सडक बाल बालीकालाइ देखाएर डलर पचाए झै यि जन जातीलाइ देखाएर स्वार्थ पुर्ती गर्दैछन। यस्तै यस्तै फटाहारुले जालो बुनिरहेकोमा फेरी पार्टीहरु संबिधान सभा गराएर छाड्ने भनेर बिभिन्न ब्यबधानको बाबजुत लागी परेका छन। तराइ एम्बुस सरह हूंदा तराइमै भेला गराएका छन। बेला बेलामा नेताहरुको अकरमण्यताले नेपाली जनताले दू:ख पाइरहेका छन तर देशै धमिलिएको बेलामा यसरी एकता देखाउनु पक्कै पनि सरहानिय कुरा हो। आशा गरौ यिनीहरुको एकताले देशलाइ गतिले दिशामा डोराउनेछ।

स्वस्थानी अध्याय: ७

अध्याय: ७
फाइल डाउनलोड गर्न यो लिन्कमा जानुहोला, यो लिन्क ३दिन सम्ममात्रै काम गर्नेछ
http://www3.sendthisfile.com/d.jsp?t=X9glwmT3LO0ITYEmajXDMGeX
कृपया सुनिसकेपछी कमेन्ट लेख्नुहोला, कस्तो सुनियो भन्ने थाहा हुनेछ।
- सानदाई

स्वस्थानी अध्याय: ६

And here is the rest of it.
अध्याय: ६
फाइल डाउनलोड गर्न यो लिन्कमा जानुहोला, यो लिन्क ३दिन सम्ममात्रै काम गर्नेछ
http://www6.sendthisfile.com/d.jsp?t=rbVKBluqpZLjPKIVYfec7vHZ
कृपया सुनिसकेपछी कमेन्ट लेख्नुहोला, कस्तो सुनियो भन्ने थाहा हुनेछ।
- सानदाई

स्वस्थानी अध्याय: ५

फाइल डाउनलोड गर्न यो लिन्कमा जानुहोला, यो लिन्क ३दिन सम्ममात्रै काम गर्नेछ
http://www11.sendthisfile.com/d.jsp?t=Qcgk5k8TtZ5Te2VXCu8d1rAN
कृपया सुनिसकेपछी कमेन्ट लेख्नुहोला, कस्तो सुनियो भन्ने थाहा हुनेछ।
- सानदाई

Here is the beginning of my post. And here is the rest of it.

There are still some honest people

We always talk about they did this and they did that. Media always loves to present negative things so that they can attract more people and grow their business. Sometimes we feel that the world is full of bad things. Explosion, kidnapping, killing, cheating etc etc.
May be we have a lot of bad things going on or only such things bring more attention but it is not pleasant to hear such things. But there are some good things too. And still there some honest people who help us to cheer up and make us glad. I was going through the yahoo news this morning and found this interesting story. It is about a $ 500 camera left in a New York cab but the moral worth million.

Photo clues lead to camera's owner

At dusk on New Year's Eve, Erika Gunderson got into a taxi in New York City and entered a digital-age mystery.

Sitting on the back seat was a nice Canon digital camera. Gunderson asked the driver which previous passenger might have left it, but the cabbie didn't seem to care. So Gunderson brought it home and showed it to her fiance, Brian Ascher. They decided that the only right thing to do was to find the owner.
But how? The only clues were the pictures on the camera: typical tourist snapshots, complete with a visit to the Statue of Liberty. How could they find a stranger among the huddled masses?
Gunderson is busy in finance for Bear Stearns Cos., so the detective quest fell to Ascher, a 26-year-old law student at New York University. He was on winter break and eager to put off writing a paper about climate change treaties.
He checked whether anyone had reported a matching missing camera to the city's Taxi and Limousine Commission. No dice. He placed ads in lost-and-found sections of Craigslist but got just one response — from a couple in Brazil who had lost a camera in a cab on Oct. 12, not Dec. 31.
"I guess they thought their camera had been riding around in a taxi for two months," Ascher recalls now, chuckling at the notion that such a thing would be possible in New York.
The 350 pictures and two videos on the camera showed several adults, an older woman and three children. Half put them at New York sites like the Empire State Building. The other half had the group enjoying warm weather and frolicking at kid-friendly theme parks.
Ascher easily pinpointed Florida. The group had stood in front of a sign indicating Clearwater, Fla., and posed at Bob Heilman's Beachcomber Restaurant there.
They also took a pirate-themed boat ride where the kids got mustaches painted on their faces. Ascher zoomed in on the group to see name tags on their shirts. He spotted an Alan, an Eileen, a male Noel and a female Noelle, plus a Ciarnan. Under their names was written "IRE."
When Ascher checked the videos, he saw nothing telling, just the children dancing and swimming. But in the background, he heard Irish accents.
OK, Ascher figured, the camera's owner is from Ireland.
Ascher called Canon's Ireland division to see if anyone had registered the $500 camera's serial number. No such luck. He posted ads on Irish Web sites. Nothing.
He checked the date stamp on the photos from Bob Heilman's and called to inquire whether anyone remembered serving a big Irish group that day. Without the diners' last names, there was no way to check. It's a nice thing you're trying, the manager told Ascher, but you probably just found yourself a new camera.
Enter some fresh eyes. Ascher's mother, Nancy, and sister, Emily Rann, scoured the pictures for clues he might have missed. Nancy was particularly confident, having reunited people with their lost belongings before. She once found a California woman's wallet in a cab in Florence, Italy, and spent all day on her trail before making a handover at an American Express office.
"I thought, with all this data in the camera, there's no way we're not going to get it back to them," Nancy Ascher says now. "I was hoping it wasn't going to take a trip to Ireland, flashing their pictures everywhere."
Ascher's mother and his sister noticed that one of the pictures showed a doorman helping someone into a New York taxi. Zooming tight on the doorman's uniform, they made out the logo of the Radisson Hotel.
After several phone calls and a visit to the hotel to show the pictures around, Nancy Ascher persuaded an employee to search the Radisson's guest records by first name and country of residence. Indeed, a Noel from Ireland had stayed there on the date stamped on the photo. Nancy Ascher charmed the hotel employee into sharing the guest's e-mail address.
Wonderful.
Except that when Noel responded to Brian Ascher, he said he hadn't lost a camera.
By now, school was resuming, and Ascher was prepared to give the camera to his mom so she could take over. She had figured out the name of the Florida pirate-boat cruise and was trying to reach its operator.
But first Ascher took a final look at the photographs.
He pored over some from Dec. 30 that didn't include the children. The photos showed signs for bars in Manhattan's East Village: The Thirsty Scholar, Telephone Bar, Burp Castle. There also were multiple interior shots of a tavern, but they didn't seem to fit with what Ascher knew of those other three bars.
Then he stopped on another picture, showing two people outside an apartment building. Seemingly accidentally included in the picture was something Ascher had missed the first time: an awning in the background that read "Standings." Aha! Standings is a bar next to Burp Castle. Ascher checked its Web site, and the interior matched the pictures on the camera.
Ascher found Standings' owner, who reached the bartender who had worked Dec. 30. Yes, he recalled an Irish group. Especially because one of the women was a big tipper and said she worked at another New York City bar, Playwrights. The Standings bartender called Playwrights to ask which employees had been in his bar.
Ascher soon got an e-mail from a woman named Sarah Casey, whose sister Jeanette works at Playwrights. Suddenly everything Ascher had seen on the camera came to life.
The Caseys recently had hosted relatives and friends from Ireland. The group included their friend Alan Murphy, who had journeyed to Florida with family before heading to New York, where the clan stayed at the Radisson. (Their Noel was not the Noel whom Ascher e-mailed.) Murphy ended the trip kicking himself for leaving his camera in a cab in the twilight on New Year's Eve.
Sarah Casey agreed to send it to him. It didn't go to Ireland but to Sydney, Australia, where Murphy lives now.
Murphy, an insurance underwriter, had been devastated to lose the pictures from a trip he had planned for years. It was Jan. 10 — his 34th birthday — when he heard he would be getting the photos back. "I was over the moon," he says now. "Best present ever."
"I owe you one," he wrote to Ascher. "It's good to know there are some honest people left in the world."

यतीको क्वालालम्पुर–काठमाडौ सीधा उडान हुने

रामचन्द्र गिरी /श्रीअस क्वालालम्पुर/

घर फर्कनलाई टिकट काट्न साहुलाई पैसा दिएको दुई हप्ता भैसक्यो, अहिले सम्म टिकटको अत्तोपत्तो छनै , चिनको मान्छे भनरे विश्वास गरे, अहिले धोका भो मलाई, फोन गर्दापनि कम्प्यूटर बोल्छ।' भिषा सकिने बेला भैसक्यो टिकट पाएका छैनन बिचरा लमजुङ्ग, भोटेओडारका कर्ण गुरुङ्ग। आफैले टिकट काट्नलाई पनि उनलाई त्यति मेसो छैन। टिकट काट्न कति पैसा लाग्छ? टिकट कहाँ पाईन्छ? भन्ने आफुलाई थाह नभएको बताउँछन् उनी। पेतालिङ्गजया स्थित एक कम्पनीमा कार्यरत गुरुङ्ग आफ्नो कार्यअवधी पुरागरी स्वदेश फकैदै छन्। मलेसियामा धेरैजसो श्रमीकहरुको यस्तै गुनासो रहेको पाईन्छ। नेपालमा थुप्रै बैङ्क खुले, देशमा रेिमटयान्स थप्ैर भित्राउन सफल रहको बङ्कैहरु र पछि पालो देश बाहिरका विभिन्न मुलुकहरुमा आयो। हाल मलेसियामा मात्रै १६ वटा नेपाली रेमिट्यान्सहरुले मलेसियन सरकारबाट सम्बन्धन प्राप्त गरिसकेका छन् । नेपाली श्रमीकहरुको निकै बाहुल्यता र हेको यहाँ विगत केही महिना देखि रेमिट्यान्स बजार निकै प्रतिस्पर्धात्मक छ।यतिखेर धेरैजसो निजी कम्पनीहरुको ध्यान देशबाहिर केन्द्रित रहेको छ चाहे त्यो बेङ्किङ क्षेत्रमा होस चाहे हवाई उडानकै क्षेत्रमा। अहिले मलेसियाको नेपाली रेमिट्यान्स कम्पनीहरु मध्येकै जेठो रेमिट्यान्स कम्पनी आई.एम.ई द्वारा संचालित एक्रस ट्राभल्स एण्ड टुर्सले हवाई उडानको क्षेत्रमा नयाँ आयाम थप्न सफल भएको छ। यति एयरलाईन्स निजी कम्पनीद्वारा संचालित वायुसेवाले मलेसिया लगायत दुवईमा पनि आफ्नो सेवा विस्तार गरीसकेको छ। नेपाली श्रमीकहरुले भोग्नुपरेको समस्यालाई ध्यानमा राखी यो एयरलाइन्सले देश बाहिर सेवा विस्तार गरेको हो। मलेसियामा यतिको उडान थप्न सफल एक्रस ट्राभल्स एण्ड टुर्सले आई.एम.ई. रेमिटबाट पैसा पठाउने ग्राहकहरुलाई विशेष छुट दिइने तथा मंगलबार, बिहिबार र शनिबार गरी हप्ताको तिन उडान हुने जनाएको छ। श्रमीकहरुको हितलाई ध्यानमा राखी सूचना विस्तार गर्न आई.एम.ई ले आफ्नो सम्पूर्ण शाखाबाट यस सम्बन्धि सुचना तथा जानकारी प्रदान गनर्को साथ सस्ता भाडादरमा क्वालालम्परु बाट अन्तराष्ट्रिय विमानस्थलसम्म जानको लागि यातायातको समेत व्यवस्था गरिने आई.एम.ई का अर्जुन शर्मा पौडेलले बताउनुभएको छ। यती एयरलाईन्सको मलेसिया सेवा विस्तारलाई यहाँ कार्यरत श्रमीकहरु स्वागतयोग्य बताउँछन्। भर्खरै नेपाल पुगी मलेसिया फकर्रे आएका विद्यार्थी शुसन अधिकारी भन्छन्–'यतीले थालेको सेवा धेरै आवश्यक तथा सान्दर्भिक छ।' तर अर्का एक नेपाली श्रमीक भने जुन एयरलाईन्सले बढी सुविधा र सहुलियत प्रदान गर्छ त्यहि एयरमा जाने बताउँछन्। उनी अझ थप्दै भन्छन–'नामलले मात्र हदँनै काम पनि हुनपर्‍यो, यतीको भने हेर्न बाँकी नै छ।' जेहोस मलेसियाबाट पैसा पठाउन मात्र होईन, मान्छे ल्याउन लैजान पनि निक्कै सजिलो हुने र टिकट तथा उडान सम्बन्धि समस्याहरुबाट श्रमीकहरुले केही मात्रामा भएपनि छुटकरा पाउने चौतर्फी आशा गरिएको छ। यती एयरलाइन्सको यो सेवा विस्तारले अन्य उडान क्षेत्रलाई थप प्रतिस्पर्धात्मक मात्र होईन चुनौतीसमेत दिएको छ।

मलेसियामा नेपाली विद्यार्थीहरु संगठित

रामचन्द्र गिरी /श्रीअस क्वालालम्पुर/

नेपाली बिद्यार्थीहरुका लागि उच्च शिक्षा हासिल गर्ने गन्तब्य मध्येको एक मलेसियामा अध्ययनरत नेपाली विद्यार्थीहरुले अध्ययनकै क्रममा पर्ने विभिन्न समस्याको समाधानको निम्ति एकताबद्ध संगठनको खाँचो नवनियुत्तुत्तुक्त राजदुतुतुतलाई स्वागत गर्न विशेष्ेष कार्यर्त्रक्रमको तयारी रहको जिकिर गर्दै नेपाली विद्याथीर् सगं ठन, मलेसिया' गठन गरेका छन्। धिरेन्द्र कोईरालाको अध्यक्षतामा गठित सो संगठनको उपाध्यक्षमा सुनिल ढकाल, सह–सचिवमा कृष्ण कुमारी निरौला, सचिवमा प्रकाश भट्टराई, कोषाध्यक्षमा मछिन्द्र चापागाँई, सह– कोषध्यक्षमा अखिल सुवेदी, प्रकाशन तथा जनसम्पर्कमा रामचन्द्र गिरी, वेभ चेयरमा नेत्र पौडेल, र संयोजकमा राजेन्द्र श्रेष्ठ र हेका छन्। त्यसैगरी सदस्यहरुमा क्रमशः मोहित शाह, सोना थापा, जेनी, हाङ्ग लिम्बु, अभिनाष कोइराला र राधिका आलेमगर र हेका छन्, भने सल्लाहाकारहरुमा बिनोद पाण्डे र रञ्जित काउर रहेका छन्। गत बर्ष अक्टोबर २६ गते गठित सो संगठनलाई कार्यगतरुपमा थप प्रभावकारी बनाउन गत बुधबार संगठनद्धारा आयोजित छलफल कार्यक्रममा प्रस्तावित विधानउपर पुर्नअध्ययन गरी विभिन्न कार्यक्रमहरु सार्वजनिक गरिएको छ। संगठनका आगामी कार्यक्रमहरुमा यहाँस्थित अध्ययनरत नेपाली विद्यार्थीहरु साथै उनीहरु अध्ययनरत कलेजहरुको नामावली संकलन, र उनीहरुको अध्ययनको क्रममा परेका समस्याहरुको खोजी गर्ने जस्ता कार्यक्रकमहरु रहकेका छन। साथै संगठनले नवनियुक्त राजदुतलाई स्वागत गर्न आगामी फबेवु्ररी १५ तारिख एक विशेष कायर्त्र कार्यक्रकम आयाजना गर्ने भएको छ। उक्त कार्यक्रमको लागि विशेष तयारी भैर हेको बताइएको छ। बुधबार भएको छलफलमा सो संगठनका संयोजक राजेन्द्र श्रेष्ठले यहाँस्थित सबै नेपाली विद्यार्थीहरुबीच एकता कायम गरी अध्ययनका क्रममा आइपर्ने विविध समस्याहरुको समाधानका निम्ति संगठनको आवश्यकता रहेकाले संगठन सधै यसका निम्ति लागिपर्ने बताएका छन । सगं ठनमा आबद्ध हुन यहाँस्थित सम्पूर्ण नेपाली बिद्यार्थीहरुलाई आवहानसमेत गरिएको छ।

स्वस्थानी अध्याए: ४

And here is the rest of it.
स्वस्थानी अध्याए: ४

फाइल डाउनलोड गर्न यो लिन्कमा जानुहोला, यो लिन्क ३दिन सम्ममात्रै काम गर्नेछ
http://www7.sendthisfile.com/d.jsp?t=qlhzQA8tHpFGcRm4LoxxPoZh
कृपया सुनिसकेपछी कमेन्ट लेख्नुहोला, कस्तो सुनियो भन्ने थाहा हुनेछ।
- सानदाई

चिया पान समय "Tea Time" - २

बिचार मन्थन अनी धर्म कर्म गर्दा गर्दै एकछिन ब्रेक लिने कि!

सन्ता र श्रीमती सन्तो

श्रीमती संतो श्रीमान सन्ताको दिमाग चाट्दै : हमारे इतने सुंदर हाथ मगर इनमें चूड़ियां नहीं , इतने सुंदर होंठ मगर उनपर लिपस्टिक नहीं , हाय हमारी किस्मत...
श्रीमान संताको जवाफ : हमारा भी यही हाल है , इतनी बड़ी जेब मगर उसमें पैसे नहीं...

ठुलो भएर के गर्छौ ?

श्रीमती संतो छोरीलाई सोध्दै : ठुलो भए पछी के गर्छौ छोरी!
छोरी: नोकरी गर्छु, बच्चा पाउंछु, पढ्छु, बिहे गर्छु
श्रीमती संतो : छोरी जे गर्नु छ गर तर क्रमै सित गर

सन्ताको बच्चा

बिहेको तीन महिन पछी नै सन्ताको बच्चा भएछ
संताले श्रीमती लाई सोध्छ : ये 3 महीने बाद बच्चा कैसे हुआ ?

पत्नी : तुम्हारी शादीको कितना अरसा हुआ ?

संता : 3 महीने

पत्नी : और मेरी शादीको ?

संता : 3 महीने

पत्नी : और बच्चा कितने महीने बाद हुआ ?

संता : 3 महीने

पत्नी : टोटल कितना हुआ ?

संता : ओए ! 9 महीने ! Good!
अनी संता … … बल्ले बल्ले खुशी हुँदै नाच्न थाल्छ ।


उफ !

स्कूलमा अमेरिकि बच्चा र नेपाली बच्चा बिच घर परिवारको बिषयमा कुरा हुँदै थियो ,

नेपाली बच्चा : मेरो नि घरमा एउटा दाई अनी एक बहिनी छिन् ।
अमेरिकन बच्चा : ओह आइ डोन्ट ह्याव एनी ब्रोदर्स एण्ड सिस्टर्स । बट् यू नो आइ ह्याव ३ फादरस एण्ड २ मोदरस !

सुधार सहितको पञ्चायत व्यबस्था र मूलधारमा आएका माओबादी

३५-३६ साल तिरको कुरा हो क्यार तत्कालीन राजा बिरेन्द्रको पालामा निर्दलीय शासनको बिरोधमा प्रजातन्त्रवादीहरुको देशव्यापी आन्दोलन चलेको थीयो । त्यसलाई राजा बिरेन्द्रले एक्कै घोषणाबाट मत्थर पारीदिए ।

तात्कालीन स्थितिमा राजाले "देशमा बहुदलीए व्यबस्था लागु गर्ने वा सुधार सहितको पञ्चायत" जनमत संग्रहबाट निर्णय लिने भनी जनमतको घोषणा गरे । हामी सानै थीयौं र राजनीतिको 'र' पनि थाहा थीएन । तर पछि बिस्तारै थाहा भयो त्यो सुज-बुझ सहित फ्याँकीएको यौटा पासा मात्रै वा राजाको बेजोड 'चाल' मात्रै थियो । जनमत भयो र 'पहेलो' अर्थात 'पञ्चायत' ले चुनाव जित्यो, तर न त कुनै संबैधानिक परिवर्तन भए न त पञ्चायत नै सुधारीयो ।

एक किसिमले 'जन-अनुमोदन' पाएको पञ्चायत, पहिला भन्दा झन 'खतरनाक' भएर निक्ल्यो ।

समयले कोल्टे फेर्‍यो र त्यसपछि हालसम्मको स्थितिमा आँउदा देशको शासन व्यबस्थामा बृहत परिवर्तन भई सकेको छ । अहिले पञ्चायत मात्रै हैन, माओबादि "मूल धारमा प्रवेश गर्ने" तय भएपछी प्रजातन्त्रवादी र माओबादिको सयुक्त आन्दोलन पश्‍चात राजतन्त्र नै धाराशायी भई सकेको छ, तर जसरी ३६ सालको जनमत पछाडी पनि पञ्चायत सुध्रीएन त्यसैगरी जन-आन्दोलन २ र संसद प्रवेस पछि पनि माओबादी सुध्रिएका छैनन् ।

मिडीयाको जानकारीमा नआईपुग्ने वा नआएका खवर त कती छन लेखा-जोखा गर्न सकिने स्थिति छैन, तर आम संचार माध्यममा आएका यिनका करतूतलाई हेर्दा पनि माओबादीमा कुनै सुधारको संकेत देखीन्न।

ढाँटने, छलने, तर्साउने र तेर्स्याउने (बन्दूक तेर्स्याउने) काम मात्रै होईन हत्या, हींसा, चन्दा, अपहरण केहि रोकीएका छैनन्। पत्रकार बिरेन्द्र साहको हत्या देखी लिएर भर्खरै समाचारमा आएको 'खोटाङ लूट' को प्रकरण हेर्नुहोस सबैमा माओबादीकै हात रहेको छ ।

पत्रकार बिरेन्द्र साहको हत्यामा पहिला ठाडो इन्कार गरे पनि आखिर कुनै 'ढाँट" ले पनि काम नगरे पछि त्यो दानवीय कार्य आफ्नै दलबाट भएको उनिहरुले स्विकारे । अनी जति ढाँटे पनि सत्य कुरा लुकाउन नसक्ने ज्ञान प्राप्त भएकोले यसपालाको प्रहरी चौकि लुटने आफ्नै पूर्व कार्यकर्ता रहेको कुरा माओबादीका नेता सिपी गजुरेलले बताईसकेका छन् । (अब यो 'पूर्व' कार्यकर्ता र 'पश्‍चिम' कार्यकर्ताको नाटक भने भन्नेलाई लाई भन्दा सुन्नेलाई लाज लाग्ने कुरा हुन त्यसैले यसबारेमा धेरै कलम खर्च नगरौं)

यी त नसुध्रीएका माओबादीका केहि प्रकाशमा आएका कूकर्मका प्रकरणहरु मात्रै हुन, ती बाहेक यो समाचार, यो समाचार, यो समाचार, र यस्ता कैंयन प्रकाशित र अप्रकाशित समाचारहरुले सुध्रीन नसक्ने माओबादीका सच्चा चरित्र उदाङ्‌ग पारीरहेका छन् ।

समष्टीमा माओबादीको मूलधार राजनीति प्रवेश केवल यौटा सुरक्षीत अवतरण र जनता झुक्याउने खेल मात्रै हो। न त माओबादीको कुनै कार्यले उनिहरु प्रजातन्त्र प्रति प्रतिवद्ध भएको देखाएको छ, न त उनिहरुको चरित्रमा सुधारको लक्षण नै। त्यसैले उनिहरुको संसद प्रवेश पनि केवल 'सुधार सहितको पञ्चायत" जस्तै हो। तर यौटा कुरा चाहि पक्कै छ, जसरी तात्कालीन पञ्चायत नसुध्रिए पछि विस्तारै अलोकप्रिय, अस्विकृत र तिरस्कृत हुदैं आर्यघाट नै पुग्यो त्यसै गरि आफूलाई सुधार्न नसके माओबादी पनि दिग्भ्रमित, विकृत र घृणित हुदैं ईतिहासको पान्नाबाट बिलाउने छन् ।

स्वस्थानी अध्याए: ३

अध्याए: ३
http://media.twango.com/m1/original/0117/f3c271da1bdc4c3f99e3238b88d39125.wav

फाइल डाउनलोड गर्न यो लिन्कमा जानुहोला, यो लिन्क ३दिन सम्ममात्रै काम गर्नेछ
http://www4.sendthisfile.com/d.jsp?t=J8tU25ymeR351GJLKk1x0Yvy
कृपया सुनिसकेपछी कमेन्ट लेख्नुहोला, कस्तो सुनियो भन्ने थाहा हुनेछ।
- सानदाई

के होला यस्तो ?

विहान टेलिफोन को घण्टी वज्यो । उता वाट हतारिएको स्वरमा भन्दै थियो 'गिरिजा त गयो नि'' । म छक्क परे के भएछ त यता उता सवै अनलाइन समाचार हर्ेन भ्याई कतै केहि देखिन ।एका विहानै आएको त्यो टेलिफोन समाचारले दिन भरी सतायो । के गिरिजा साच्चै गएको हो त ? And here is the rest of it. नेपाल फोन गर्न कोसिस गरेको मरे भएन ।कति विजी रहेछ भने आफनो फोन को विल वढेको वढै नेपाल लाइन पाउन भने कत्रो मुस्किल । वल्लवल्ल फोन लाग्यो मैले सोध्न नपाइ उतावाट उत्तर आइ हाल्यो गएको छैन जानेवालामा छ । केहीवेरमा पत्रकारलाई भेट गर्न दिने भनेको छ तेसपछि इमेल गरौला भन्ने खवर पाए पछि केही ढुक्क त भइयो तर हल्लै हल्लाको देशवाट कस्तो हल्ला आउने हो भनि सोचि वसे ।

इमेल नआउन्जेल मेरो दिमागमा अनेकन कुरा खेल्न थाल्यो । तेसको सम्पुण निष्कर्षथियो फेरी सैविधान सभाको चुनाव रोकिन्छ । के नेपालीले यही नियती भोग्न पर्ने हो । कति तरलतामा वढेको छ देश सानो जस्तो लाग्ने समाचारले ठुलो हुरीको संकेत गर्दैछ । हुन त राजा मरेर राज्य रोकिदैन भन्छन तर अहिलेको अवस्थामा गिरिजा पछि को त सोच्न वाध्य भए । विना मंत्रालय पाएकी सुजाता देखि १५ हजार नेपाली सम्म वलि चढाएका प्रचण्ड सम्मको परिकल्पना गरियो । तर को यसपछि मेरो वुद्धिले भ्याएसम्मको जोड गर्दा पनि कुनै उत्तर पाउन सकिन । मैले देखेको केही सम्भावना मध्ये
केहीलाइ अरुले अगाडी आउन दिने छैन । अरुको त कुरै छोडौ जति तन्काए पनि घुमाएपनि गाली गरेपनि जे भएता पनि ७ दलको सम्वन्ध गिरिजा रहनु ज्याल सम्म मात्र हो । किनकी हरेकलाई त्यो पद चाहेको छ । तर एकले अर्कोलाई पत्याउने वातावरण छैन ।पत्याइ हाले पनि नेपालका ३ देश भारत अमेरिका र चाइना कार्ड खेल्नु पर्ने होला ।कसलाई पत्याउने उनिहरुले ? अनि तेस पछि को स्थिताी के त ?

भने पछि नेपालको जनताले कहिले शुख पाउने भएनन । माउवादीले प्रहरी चौकी कव्जा गर्थे सटटामा मंगोलियन कान्त्तिकारीहरु पैदा भइ सकेछन । मुस्लिम देशमा धाटी रेटेर मारेको सुनिज्थ्यो त्यो पनि शुरु भइ हाल्यो । कमाइ भने तल झरदैछ । व्यक्तिगत फर्ुर्ति दिनै पर्ने तेलको भाउले एक न एकदिन आकास छुइ हाल्छ । आपर्ुर्ती मन्त्रीले संविधान सभाको चुनाव सम्म भनेको छन तेस पछि निस्चित छ भाउ वढनेनै छ ।

तर धन्य इमेलमा गिरिजाको फोटो सहितको खवर आए पछि एक दुइदिन भएपनि म केही ढुकक भएको छु । नत्र कोतर्पको तयारीमा जुटेका जंगवहादुरले राजनिती त्यागेका वुद्धको मान्यतालाई किन स्वीकार गर्थे र ?

स्वस्थानी अध्याए: १ / २

प्राबाधीक गडबडी भएको हुनाले सबै भाग फेरी अपलोड गरेको छु

अध्याए: २
सुन्नमा सम्स्या भएमा फाइल डाउनलोड गर्न यो लिन्कमा जानुहोला , यो लिन्क ३दिन सम्ममात्रै काम गर्नेछ ।
http://www12.sendthisfile.com/d.jsp?t=56pakSxpdVNnyaJUttiUYCpE

http://media.twango.com/m1/original/0117/18639ee42d6b48bea397a1d0410de3b0.wav
------------------------------------------------------------------

अध्याए: १
सुन्नमा सम्स्या भएमा फाइल डाउनलोड गर्न यो लिन्कमा जानुहोला, यो लिन्क ३दिन सम्ममात्रै काम गर्नेछ ।
http://www12.sendthisfile.com/d.jsp?t=l3hMIw60Gc8KYpDbryywc5Sl

http://media.twango.com/m1/original/0117/33d1d3b1ef1f4429acf614915c420e06.wav
---------------------------------------------------------------------------

स्वस्थानी बिधि
सुन्नमा सम्स्या भएमा फाइल डाउनलोड गर्न यो लिन्कमा जानुहोला, यो लिन्क ३दिन सम्ममात्रै काम गर्नेछ ।
http://www12.sendthisfile.com/d.jsp?t=HOSRVTQcZgbBZoRPtHKY3pyH

http://media.twango.com/m1/original/0117/7dc758866b394cb4805cdd5db81e0877.wav

कृपया सुनिसकेपछी कमेन्ट लेख्नुहोला, कस्तो सुनियो भन्ने थाहा हुनेछ।
- सानदाई

के तपांइ संग श्रम इजाजत पत्र छ ?

एक महिनाको मेरो नेपाल बसाइ पत्तै नहुने गरी सकियो, मैले मेरो सामान चेक-इन गरी बोर्डिन्ग पास पनि लिइ सकेको थिए । फेरी कहिले फर्किने हो केही थाह थिएन, मलाइ छोड्न आउने मेरो परिवारलाइ भेट्न म फेरी बाहिर निस्कें । पहिलो पटक बिदा हुंदाको जस्तो पिडा यसपाली कसैलाइ भएन, खुशी लाग्यो नत्र आमाको आंशु संझदै तेत्रो लामो यात्रा गर्न गार्हो हुन्थ्यो । गल्फ एयरको विमानबाट बहराइन, जर्मनी हुंदै अमेरिका पुग्नु थियो मलाइ । बोर्डिन्ग कक्षको खोजी गर्दै म त्रिभुवन अन्तराष्त्रिय विमानस्थलको दोस्रो तला तिर लागें । अध्यागमनको काउन्टर अगावै अहिले अर्कै काउन्टर पनि रहेछ, लाइन पनि लामै रहेछ तर त्यो के हो भनेर कतै राम्रोसंग लेखिएको रहेनछ (पछि नजिक पुग्दा सानो कागजमा लेखिएर राखिएको देखें) ।
कोही त्यो लाइनमा उभिंदै थिए त कोही सिधै अध्यागमनको काउन्टर तिर लाग्दै थिए, मैले अल्मल्लिएर त्यो काउन्टरमा गइ "यो के को लाइन" भनी सोधें ।

"तपाइं कहां जान लागेको" काउन्टरमा बस्ने मध्य एक जनाले सोध्यो ।
"अमेरिका" मैले उत्तर दिएं ।
"कुन भिसामा जान लागेको, खै तपाइंको पास्पोर्ट दिनु त?"
मैले "मेरो H1B" भन्दै मेरो पासपोर्ट दिएं।
"खै त तपाइको श्रम इजाजत पत्र?"
म संग श्रम इजाजत पत्र थियन ।

मेरो एउटा साथी १ वर्ष अघि नेपाल आउंदा आजित भइ दलाल लगाइ पांच हजार रुपैंया तिरी श्रम इजाजत पत्र निकालेको मलाइ थाह थियो । श्रम इजाजत पत्र को लागि चाहिने बीमा दलालले आफ्नै ब्याग बाट झिकेर बनाएको मेरो साथीले सुनाएको थियो, उसको अफिसको Insurance Card हुंदैन रे । मैले त्यति खेर बरु समय लागोस म घुस खुंवाउदिन भनेर प्रण गरेको थियं । बरु गएर तिनीहरुको टेबल बजांउछु, तर तिनीहरुले आंफै समयमा सक्नु पर्ने कामको लागि पैसा पेलेर दलाल लगाउंदिन ।

भिसा नभइ श्रम इजाजत पत्र लिन मिल्दैनथ्यो, भिसा लाग्दा फर्कने समय आइसकेको थियो (मेरो भिसा नविकरण गर्नु पर्ने थियो) । घुस त म खुवाउने वाला थिइन, बरु श्रम इजाजत पत्र मलाइ जरुरी छ कि छैन भनेर वैदेशिक रोजगार ऐन २०६४ पढ्न थालें । यो ऐन विशेष गरी खाडी मुलुकमा काम गर्न पठाउने र काम गर्न जाने तर्फ केन्द्रित छ जस्तो लाग्यो । ऐन को दफा २० मा व्यक्तिगत रुपमा वैदेशिक रोजगारमा जान सक्ने बारे पनि नियम रहेछ, मलाइ आफुंलाइ मिल्दो जुल्दो त्यहि लाग्यो ।

नियम अनुशार: कुनै ब्यक्ति वैदेशिक रोजगारको निमित्त व्यक्तिगत रुपमा बिदेश जान चाहेमा देहायका कुराहरु खुलाइ विभाग समक्ष स्वीकृक्तिको लागि निवेदन दिनु पर्नेछ:-
क. रोजगारको लागि जान चाहेको मुलुक,
ख. बिदेशमा गर्नु पर्ने कामको प्रकृति,
ग. रोजगारदाता संस्थाले दिएको स्वीकृतिपत्र,
घ. रोजगारका शर्त तथा सुविधा स्पष्ट उल्लेख भएको सम्झौतापत्र,
ङ. अभिमुखीकरण तालिम प्रप्त गरेको प्रमाणपत्र,
च. निरोगिताको प्रमाणपत्र

निवेदन प्रप्त भए पछि विभागले आवश्यक जांचबुझ गर्दा निवेदकको माग उपय़ुत्त देखिएमा निवेदकलाइ विदेश जाने स्वीकृति दिनेछ र त्यसरी स्वीकृति दिंदा विभागले बीमा गरेको प्रमाण पेश गर्न लगाउनु पर्नेछ ।


पुरै ऐन र नियम पढ्दा कतै पनि मैले बिदेशमा काम गर्नेले छुट्टी मनाउन नेपाल आउंदा श्रम इजाजत पत्र लिनु पर्छ भनेर लेखेको पाइन, त्यसैले मैले आफ्नो लागि त्यो इजाजत पत्रको जरुरत देखिन । म संग समय भएको भए म त्यस बारे अवश्य नै बुझ्न जाने थिएं ।

श्रम इजाजत पत्र नभएकै कारण "समस्या पर्यो नि" भन्दै ति अधिकारीले मेरो पासपोर्ट आफ्नो टेबलमा भित्र राखे र अरुको चेक गर्न थाले । त्यहां एक मुठा अरुको पासपोर्ट पनि थियो । मैले के समस्या पर्यो भनेर सोध्दा न मलाइ जवाफ फर्काउंछन न मेरो पासपोर्ट नै । मैले हल्ला गर्न थाले पछि एक जना अधिकारी एक छिन पख्नुस भन्दै अध्यागमनको काउन्टरमा गइ एउटा मानिस संग कानेखुशी गरी फर्क्यो । फर्केर तपाइं एकै छिन कुर्नुस भन्यो । त्यत्तिकै मा एउटा मान्छे आइ त्यो टेबल भित्रको एक मुठा पासपोर्ट लिएर गयो, त्यो लिएर जाने मान्छे एरपोर्टको अधिकारी थिएन (सबै अधिकारिले देख्ने गरी परिचयपत्र झुन्डाएका थिए)। म्यानपावर एजेन्सीले कामदारको भिसा लाग्ना साथ तुरुन्तै पठाइ हाल्छन भनेर सुनेको थिएं, मलाइ त्यो मुठा पासपोर्ट श्रम इजाजत पत्र नभएकाले रोकिएको तर पछि खुसुक्क कुरा (घुस) मिलाएर छोडिएको जस्तो पो लाग्यो । नत्र मेरो पासपोर्ट जस्तै ति पासपोर्टहरु टेबल भित्र रखेर एकै जानालाइ सबै फिर्ता किन दिएको होला ?

लौ, घुस नखुवाइ केहि नहुने भयो जस्तो लाग्न थल्यो । तैपनि मैले "सिधा कुरा गर्नुस न समस्या के/ कसरी हो?" भनेर कराइ रहें, उनिहरु चांहि सुनेको नसुनेको जस्तो गरी अरुको पासपोर्ट चेक गर्दै बसे । पक्कै सबैलाइ पठाए पछि एक्लै परेर डलर धुत्ने दाउ होला । यतिकैमा एक अध्यागमन अधिकारी मेरो हल्ला सुनेर आइ "के भयो तपांइलाइ" भनेर सोध्यो, मैले लौ अर्को पनि आयो पैसा खाने दाउमा भन्ठानेर "खै उहांहरुलाइ नै सोध्नुस, म १० मिनेट देखि त्यहि के भयो भनेर बुझ्न खोज्दै छु" भनें ।

"उहांको श्रम इजाजत पत्र छैन" श्रम अधिकारीले भन्यो ।

मैले किन चाहियो श्रम इजाजत पत्र भन्दा "वैदेशिक रोजगारमा जानेले श्रम इजाजत पत्र लिनु पर्छ" भन्यो ।
मैले मलाइ थाह छ वैदेशिक रोजगार ऐन को दफा २० मा व्यक्तिगत रुपमा वैदेशिक रोजगारमा जान सक्ने बारेमा नियम, तर पुरै ऐनमा कतै पनि बिदेशमा काम गर्नेले छुट्टी मनाउन नेपाल आउंदा श्रम इजाजत पत्र लिएर मात्र फर्कनु पर्छ भनेर लेखेको छैन भनेर सुनाइ । त्यो श्रम अधिकारी अल्ल्मलियो ।
"खै तपांइको पासपोर्टमा त नया भिसा छ नि" उसले भन्यो । मेरो पासपोर्टको म्याद सकियको हुनाले हालसालै मात्र नविकरण गरेको थिएं त्यसैले पुरानो भिसा को केही पनि रेकर्ड थिएन । मैले उसलाइ नेपाल पस्दा मेरो पास्पोर्टमा लगाइ दिएको Arrival छाप देखांइ अनि अमेरिकाबाट काम गरी फर्केको पहिलो चोटि जान लागेको हैन भनेर संझाए । अनि किन त भिसा उतै अमेरिकामा नहानेको भनेर पो सोध्छ बा, मैले पनि रिसाएर "तपांइ श्रम मन्त्रालायको मान्छे, अध्यागमनको थाह नभएको कुरामा किन बहस गर्नु हुन्छ । अमेरिका भित्र बाटै अमेरिकाको भिसा लिन मिल्दैन, अनि अध्यागमन को status maintain गरे सम्म भिसा पनि चांहिदैन" भनि हकांरे । श्रम अधिकारी अझै "भिसा त नया छ नि" भन्दै ढिपी कस्छ । मैले त्यस पछि "सरकारले श्रम इजाजत पत्र किन लिन लगाएको थाह छ तपांइलाइ" भनेर सोधें, कोहि केहि बोलेनन् । मैले "बिदेशमा नेपाली कामदार नठगियोस, मर्का नपरोस भनेर बनाएको" भनें । "जब एउटा दलालले उसको ब्यागबाट बीमाको नक्कलि (Don't quote me on this) कागज भरि श्रम इजाजत पत्र झिकाउन सक्छ भनें के मतलब भयो यो बनाएको" भनेर प्रतिप्रश्न गरें, "ति नेपाली बिदेशमा मरे केहि पांउदैन उनिहरुको परिवारले, इ हेर्नुस मेरो बीमाको कागज, यसले मेरो औषधोउपचार पनि गर्छ साथै जीबन बीमा पनि गरिदिएको छ" भनेर आफ्नो Insurance Card देखांए ।

पैसा नपाउने कारण देखेर हो कि किन हो "भै हाल्यो जानुस" भनेर भन्यो । आफ्नै देशमा पनि बोर्डिन्ग कक्षमा नपुगे सम्म कहां गएर फेरी समस्या खडा गर्छन भनेर त्रास रहि रह्यो । बोर्डिन्ग कक्षमा अघि श्रम मन्त्रालायको काउन्टरमा ""के भयो तपांइलाइ" भन्दै सोध्दै आएको अध्यागमन अधिकारी भेट भयो । उसले तपांइलाइ नै खोज्दै आएको भन्यो, लै फसाद अब जाने बेला अन्तिममा पनि फेरि अर्को टेन्सन भन्ठांने । उसले त बरु उल्टो ति श्रम अधिकारीहरुको व्यवहारको लागि माफि पो माग्यो । ति अधिकारीको काम एरपोर्ट व्यवस्थापनको अनुगमन गर्ने रहेछ, त्यहि भएर पो त श्रम अधिकारीहरुले पैसा नलिइ छोडेका रहेछन मलाइ ।

वैदेशिक रोजगार ऐन को आफैं ब्यख्या गर्न खोज्नु मेरो भुल हो, तर वैदेशिक रोजगार ऐनले सबै क्षेत्रलाइ एउटै तराजुमा तौल्नु पनि गलत जस्तो लाग्छ । मेरो विचारमा नियम अलि स्पष्ट, व्यभारिक, र सुलभ हुनु पर्यो, नत्र यो जनतालाइ दुख दिने, द्लाल पोस्ने, र सरकारी कर्मचारीलाइ घुस खुवाउने अर्को बाटो मात्र बन्न जन्छ । म नेपाल जाने साथीहरु (जो बिदेशमा काम गर्नु हुन्छ) लाइ घुस नदि श्रम इजाजत पत्र निकाल्न सक्नु हुन्छ भने झिकिराखे राम्रो भन्ने सल्लाह दिन्छु, एरपोर्टमा बिना सित्तै टेन्सन लिनु भन्दा । ति एरपोर्टका श्रम अधिकारीका अनुसार H1B भिसा लाइ चाहिन्छ रे ।

स्वस्थानी ब्रतकथा आरम्भ

कृपया सुनिसकेपछी कमेन्ट लेख्नुहोला, यसबाट कतिजानाले सुन्नुभयो भन्ने थाहा हुनेछ।
स्वस्थानी बिधि तथा प्रथम अध्याय


स्वस्थानी बिधि


अध्याए: १

- सानदाई

श्रीस्वस्थानी परमेश्वोरिको ब्रतकथा

Photo: Nepaljapan.com (स्वस्थानी ब्रत सुरुः पौस शुक्ल पुर्णिमको दिन सुरु हुने स्वस्थानी ब्रत मंगलबार सुरु भएको छ । यसको अवसरमा साँखु शाली नदीमा मेला सुरु भएको छ । यस क्रममा शालीनदीमा नुहाएर ब्रतको तयारी गर्दै भक्तजनहरु)

-------------------------------------------------------------------------------------

पुष सुक्ल पुर्णिमाको दिन देखी एक महिनासम्म हिन्दू धर्मलम्बी हरुको घरघरमा श्रदाभक्तिपुर्वक श्रीस्वस्थानी परमेश्वोरिको ब्रतकथा आरम्भ गरिन्छ, जुन भोली मङ्लबारका दिनबाट सुरुहुदैछ। माघ शुक्लपुर्णिमाका दिन समपन गरिने श्रीस्वस्थानी परमेश्वोरि ब्रतकथा सत्ययुग्मा हिमालयकि पुत्री पार्वतीले श्रीमहादेव स्वामी पाउं भनी भगवान बिष्णुको उपदेश अनुसार श्रीस्वस्थानी परमेश्वोरिको ब्रतकथा आरम्भ गरी मनोकान्छा पुरा भयपछी उहाकै आग्याअनुसार अरुलोकमा रहेका दुखी दरिद्रहरुको उद्धारक लागि बिस्तार् गरिएको धार्मिक किवदन्ती छ। श्रीस्वस्थानी परमेश्वोरिको ब्रतकथा श्रवनगरी ब्रतबस्नाले दरिद्रता नाश हुने, अकाल मृत्‍यु नहुने, नवग्रह प्रसन्न रहने र यसलोकमा सम्पत्ति पाई परलोकमा कैलाशबाश हुने धार्मिक विश्वाश छ। श्रीस्वस्थानी परमेश्वोरिको ब्रतकथाको प्रभावले गोमा ब्रामनिको दु:खको सागरबाट पार भएर महारनी भएकी, उनका पुत्र नवराज लावन्य देशका राजा भएका, सालीनदिको तिरमा मुडा झै अचेत अवस्थामा रहेकी चन्द्रावतिले दिव्यदेह प्राप्त गरेकी, धेरै बर्ष देखी बिछोड भएका नागनागिनिहरुको मिलन भएको रोचक प्रसँग श्रीस्वस्थानी परमेश्वोरिको ब्रतकथामा बाख्या गरियको छ। साथै श्रीस्वस्थानी परमेश्वोरिको कथामा जालन्धरकि स्त्री ब्रिन्दाको पतिब्रता धर्मको शक्ती, गोमा ब्रामनि का पुत्र नवराजको पित्रिप्रतिको भक्तीभाव र पित्री उद्धार, परस्त्री प्रतिको आशक्तिका कारण श्रीमहादेव द्वारा जालन्धरको मृत्‍यु, सतिदेवी र श्रीमहादेव बिचको एकअर्का प्रतिको प्रेमभाव जस्ता थुप्रै नैतीक र चरित्रिक पाठ पनि यस ब्रतकथाले हिन्दू समुदायलाई प्रदान गरेको छ।भोली मंगलबारदेखी काठमाडौंको साखु स्थित धार्मिक महत्वोको सालीनदिमा महिनाभरी बिशेष मेला लाग्छ। साथै श्रीस्वस्थानी परमेश्वोरिको ब्रत आवधी भरी पशुपतीक्षेत्रको गौरीघाटमा स्नान गरी किरातेश्वोर महादेवको पूजा अराधाना गर्न भक्तजनहरुको घुइचो लाग्ने गर्दछ।यस्तो धर्मिक महत्वोको समयमा हामी बिदेशमा बसेका सबै नेपालीहरुले आ-आफ्नो समयनिकालेर आफ्नो संस्क्रीतिको जगेर्ना गर्नसके भाबी पिडिले पछी सम्म सम्झिने छन् । मेरा मित्र नेपालीयनको सहयोगमा यस दौतरिको नयाँ अडियो ब्लगमा हरेक दिन बेलुका ९:०० बजे (यु एस सेन्त्रल समयमा) श्रीस्वस्थानी ब्रतकथाको एक-एक अध्याए राख्ने प्रयास गर्ने छु, कृपया आ-आफ्नो सुझाव सल्लाह राखिदिनु हुन अनुरोध छ।
(साभार अंस: omshrionline.com)

- सानदाई

सान दाइसंग स्वस्थानी

सान दाइबाट बाचीत हालसम्मको स्वस्थानी अडियो

स्वस्थानी बिधी

अध्याय १

अध्याय २

दौंतरीमा बिभिन्न स्तम्भ प्रस्तुती गर्दै आएका छौं। साहित्य, हासो ठट्टा आदी हालसालै थपिएका सामाग्रीहरु हुन। चांडैनै दौंतरीका नया सदस्य सान दाइ स्वस्थानी ब्रतकथाको अडियो ब्लग लिएर उपस्थीत हुदैछन। यो दौंतरीको लागी नित्तान्त नया प्रस्तूती हुनेछ भने दौंतरी पाठकका लागी उत्साहात्मक सौगात हुनेछ।

तथ्यांको कसीमा : जातीय संघीय नेपाल कि elite जातिका संघीय प्रदेश मात्र ?

नेपालको कूल जनसंख्यामा १% भन्दा बढी हिस्सा भएका १८ वटा ठूला जाति समूह क्रममा:

जात	जनसंख्या	कूल जनसंख्यामा %	साक्षरता %
१) क्षत्री	३५९३४९६	१५‍़ .८०%	६० .११
२) बाहुन	२८९६४७७	१२ . ७४%	७४ . ९०
३) मगर	१६२२४२१	७ . १४%	५५ . ९०
४) थारु	१५३३८७९	६ . ७५%	४७ . १२
५) तामाङ	१२८२३०४	५ . ६४%	४५ . ०४
६) नेवार	१२४५२३२	५ . ४८%	७१ . २२
७)मुसलमान	९७१०५६	४ . २७%	३४ . ७२
८) कामी	८९५९५४	३ . ९४%	४१ . २७
९) यादव	८९५४२३	३ . ९४%	४० . ८३
१०) राई	६३५१५१	२ . ७९%	५८ . १९
११) गुरूङ्	५४३५७१	२ . ३९%	५९ . ७९
१२) दमाई	३९०३०५	१ . ७२%	४३ . ५३
१३) लिम्बू	३५९३७९	१ . ५८%	५८ . १२
१४) ठकूरी	३३४१२०	१ .४७%	६३ . ३२
१५) सार्की	३१८९८९	१ . ४०%	३८ . ३३
१६) तेली	३०४५३६	१ . ३४%	५१ . ४२
१७) चमार,हरिजन	२६९६६१	१ . १९%	१९ . २४
१८) कोइरी	२५१२७४	१ . ११%	४३ . ८८
		कूल ८०.६९%	राष्ट्रिय औषत ५३.७३%

स्रोत: केन्द्रीय तथ्यांक विभाग ( जनगणना २०५८), विकिपिडिया र सिआइए फ्याक्टबुक ।

नेपालको पछिल्लो जनगणनाले नेपालमा १०२ वटा बिभिन्न जातिहरुको बसोवास रहेको मुलुकको रुपमा देखाएको छ । तर मुलुकको कूल जनसंख्यामा १% भन्दा बढी हिस्सा भएका जातिहरू भने जम्मा १८ वटा छन् जसलाई उनीहरूको संख्या प्रतिशतका आधारमा क्रमिक रूपमा माथि देखाइएको छ ।

माथिको तालिकाले के प्रष्ट देखाउँछ भने देसमा बसोवास गर्ने जातजाति मध्ये सबै भन्दा ठूलो जाति समूह पहाडी क्षत्रीहरूको हो भने मुख्य १८ वटा जातजातिले नेपालको जनसंख्याको ८०% भन्दा बढी भाग ओगटेका छन । बाँकि रहेको जनसंख्याको १९% भन्दा केही बढी हिस्सा ८० भन्दा बढी जातजातिको रहेको छ ।

यस्तो विचित्र जातिय संरचनामा रहेको मुलुकमा , केही जातीवादी विद्वानहरू र पार्टी नेताहरूको पनि जिरह छ नेपाललाई अबको लोकतन्त्रमा जातिय संघको मुलुकमा रूपान्तर गरिएन भने घोर अन्या हुनेछ ।

जातीय संघको नेपालका आ-आफ्ना संस्करणका मानचित्रहरू पनि पस्किइसकेका छन् । सबै जातीवादी अधिवक्ताहरूको साझा माग रहेन गरेको छ माथिको तालिकामा ३,४,५,६,१०,११, र १३ नम्बरको क्रममा रहेका मगर, थारू, तामाङ, नेवार, राई गुरुङ र लिम्बूहरूका लागि छुट्टाछुट्ट जातीय राज्य हुनैपर्छ । स्मरण रहोस् यी सबै जातको कूल जनसंख्यामा प्रतिशत लगभग ३३% हुन आइपुग्छ भने बाँकि ६७% मध्ये केही ठुला जातिहरू र साना जातीको प्रतिशत रहन पुग्छ ।

जातीवादी आग्रही हरूले बाहुन र क्षत्रीलाई शोषक र औपनिवेशिकता अरू उपर लाद्ने जातको रूपमा निरन्तर प्रहार गरेर , अब भन्ने नेपालमा उनलाई केही छोड्न हुन्न भनेर दुत्कार एकातिर गरिरहेका छन् भने राई, गुरूङ र लिम्बु भन्दा जातिगत प्रतिशतमा धेरै नै माथि रहेका कामी, दमाई, सार्की, मुसलमान, यादव, ठकुरी, र उस्तै जातिगत प्रतिशतमा रहेका तर हेपिएका तेली , चमार, हरिजन र कोइरी जस्ता जातहरूको बारेमा अक्सर चुपचाप नै रहने गरेका छन् ।

यस्तोमा वर्तमानको मेरो नेपाल भोलिको संघीय गणतन्त्रम कसरी टुक्रिएर सबैलाई राज्य पस्केर न्याय गर्न सक्षम हुने हो सोच्नै नसकेर म बिलखबन्द परेको छु ।

तथ्यांकको कसीमा नेपालको जातीय संघीय विघटन: सम्भव के त ?

तथ्यांक भन्छ नेपालमा १०२ सना ठूला जातको बसोवास छ , यदि जातमा मान्छेलाई टुक्राएर नै बुझ्ने हो भने । यी मध्ये नेपालको जनसंख्यामा न्युनतम १% योगदान भएका १८ जातिहरूले नेपालको ८०% भन्दा बढी जनसंख्या ओगटेको देखिन्छ । अहिलेको जातिवादी आन्दोलनको दावा अनुसार जहाँ जो जातिको सघन बसोवाछ छ त्यहाँ त्यसैको संघीय राज्यको अधिकार रहन्छ , अझ पर्‍यो भने स्वायत्तताको आत्मनिर्णय गर्ने अधिकार सहितको । हेरौँ तथ्यांकले के देखाउँछ :



जात जनसंख्या कूल जनसंख्यामा % साक्षरता %
१) क्षत्री ३५९३४९६ १५‍.८०% ६०.११
२) बाहुन २८९६४७७ १२.७४% ७४.९०
३) मगर १६२२४२१ ७.१४% ५५.९०
४) थारु १५३३८७९ ६.७५% ४७.१२
५) तामाङ १२८२३०४ ५.६४% ४५.०४
६) नेवार १२४५२३२ ५.४८% ७१.२२
७)मुसलमान ९७१०५६ ४.२७% ३४.७२
८) कामी ८९५९५४ ३.९४% ४१.२७
९) यादव ८९५४२३ ३.९४% ४०.८३
१०) राई ६३५१५१ २.७९% ५८.१९
११) गुरूङ् ५४३५७१ २.३९% ५९.७९
१२) दमाई ३९०३०५ १.७२% ४३.५३
१३) लिम्बू ३५९३७९ १.५८% ५८.१२
१४) ठकूरी ३३४१२० १.४७% ६३.३२
१५) सार्की ३१८९८९ १.४०% ३८.३३
१६) तेली ३०४५३६ १.३४% ५१.४२
१७) चमार,हरिजन २६९६६१ १.१९% १९.२४
१८) कोइरी २५१२७४ १.११% ४३.८८
कूल ८०.६९% राष्ट्रिय औषत ५३.७३%
स्रोत: केन्द्रीय तथ्यांक विभाग ( जनगणना २०५८), विकिपिडिया र सिआइए फ्याक्टबुक ।


नेपालको पछिल्लो जनगणनाले नेपालमा १०२ वटा बिभिन्न जातिहरुको बसोवास रहेको मुलुकको रुपमा देखाएको छ । तर मुलुकको कूल जनसंख्यामा १% भन्दा बढी हिस्सा भएका जातिहरू भने जम्मा १८ वटा छन् जसलाई उनीहरूको संख्या प्रतिशतका आधारमा क्रमिक रूपमा माथि देखाइएको छ ।
माथिको तालिकाले के प्रष्ट देखाउँछ भने देसमा बसोवास गर्ने जातजाति मध्ये सबै भन्दा ठूलो जाति समूह पहाडी क्षत्रीहरूको हो भने मुख्य १८ वटा जातजातिले नेपालको जनसंख्याको ८०% भन्दा बढी भाग ओगटेका छन । बाँकि रहेको जनसंख्याको १९% भन्दा केही बढी हिस्सा ८० भन्दा बढी जातजातिको रहेको छ ।

यस्तो विचित्र जातिय संरचनामा रहेको मुलुकमा , केही जातीवादी विद्वानहरू र पार्टी नेताहरूको पनि जिरह छ नेपाललाई अबको लोकतन्त्रमा जातिय संघको मुलुकमा रूपान्तर गरिएन भने घोर अन्या हुनेछ ।
जातीय संघको नेपालका आ-आफ्ना संस्करणका मानचित्रहरू पनि पस्किइसकेका छन् । सबै जातीवादी अधिवक्ताहरूको साझा माग रहेन गरेको छ माथिको तालिकामा ३,४,५,६,१०,११, र १३ नम्बरको क्रममा रहेका मगर, थारू, तामाङ, नेवार, राई गुरुङ र लिम्बूहरूका लागि छुट्टाछुट्ट जातीय राज्य हुनैपर्छ । स्मरण रहोस् यी सबै जातको कूल जनसंख्यामा प्रतिशत लगभग ३३% हुन आइपुग्छ भने बाँकि ६७% मध्ये केही ठुला जातिहरू र साना जातिको प्रतिशत रहन पुग्छ ।
जातीवादी आग्रही हरूले बाहुन र क्षत्रीलाई शोषक र औपनिवेशिकता अरू उपर लाद्ने जातको रूपमा निरन्तर प्रहार गरेर , अब भन्ने नेपालमा उनलाई केही छोड्न हुन्न भनेर दुत्कार एकातिर गरिरहेका छन् भने राई, गुरूङ र लिम्बु भन्दा जातिगत प्रतिशतमा धेरै नै माथि रहेका कामी, दमाई, सार्की, मुसलमान, यादव, ठकुरी, र उस्तै जातिगत प्रतिशतमा रहेका तर हेपिएका तेली , चमार, हरिजन र कोइरी जस्ता जातहरूको बारेमा अक्सर चुपचाप नै रहने गरेका छन् ।

यस्तोमा वर्तमानको मेरो नेपाल भोलिको संघीय गणतन्त्रमा कसरी टुक्रिएर सबैलाई राज्य पस्केर न्याय गर्न सक्षम हुने हो सोच्नै नसकेर म बिलखबन्द परेको छु ।

पोलेमाथी फकुन्डो

जल्नु,पोलीनु त्यसै नै पिडादायक कुरा हो, त्यसमा फकुन्डो उठे झनै पिडादायक हुन्छ। यस्तै यस्तै छ नेपालमा। डेढ दशक जस्तो बन्दुक बोकेर कम्नियुष्ट शासन ल्याउन क्रान्ती छेडेका माओबादी अहिले पुरानै संसदिय ब्यबस्थामा समाहित भएका छन। उनीहरुको किन बन्दुकमा लागे र अहिले किन भोटमा

लागे त्यती स्पष्ट त छैन तर अहिलेको बेला भनेको बुलेट होइन कि ब्यालेटको हो, यो चाही पक्कै बुझेको हुनुपर्छ माओबादी समुहले। देश यो स्थीतींमा आइपुग्नु माओबादीको मात्रै दोष पक्कै छैन। बिभिन्न तरिका बाट देश र जनता प्रयोग भएका छन। तर माओबादी भोटको राजनितींमा आइसक्दा पनि यसले रोजेका गलत बाटाहारु अझै प्रयोग हुंदैछन। हिजो भएको बाराको बसको घटना त्यसकै नमुना हो। बन्दुक बोकेको ठुली हतियारधारी समुहले हतियार बिसाइसकेको अबस्थामा फेरी यस्तो घटना नदोरिहिए देशलाइ राम्रै हुन्थ्यो तर अहिलेको स्थीती त्यस्तो छैन। बिशेष गरी तराइमा अनगिन्ती हतियार धारी समुह जन्मेका छन। समतल जमिन,बिशाल क्षेत्रफल आदी भौगोलीक स्थीतिले गर्दा राष्ट्रको सुराक्षा पहुंच पहिला पनि न्युन नै थियो तराइमा। त्यसैले जनता आफै घरमा साधारण बन्दुक राखेर आफ्नो सुरक्षा आफै गर्थे। तर अहिले त्यस्ता बन्दुकलाइ अत्याधुनीक हतियारले बिस्तापित गरेका छन तर अनेक बहानामा नेपाली जनता माथी नै बर्सीदैछन गोलीहरु। यस्ता आक्रमणहरु आफ्नो पहुंच देखाउन तराइबाट काठमान्डौ उपत्यका पनि पुग्ने गर्छन। हालैको बारा घटना तराइ आर्मी नामक समुहले लिएको छ। नाम झट्ट हेर्दा तराइको हक हितको लागी लडेको समुह जस्तो देखिन्छ तर हेर्नुहोस त मर्नेको नाम :त्याहां सबै नेपाली छन, तराइ मुलका,पहाड मुलका र हिमाल मुलका। यो घटना यसैनै कायरता पुर्बक गरेको देखिन्छ तर यसरी नितान्त तल झरेर यात्रा गरिरहेका सर्बसाधारणलाइ सिधै म्रित्युबरणमा पुराउनु यो समुहलेबिबेक नै गुमाएको जस्तो देखिन्छ। यस अघी जे जस्ता घटना भए नि स्थित शान्त जस्तो देखिएको बेला फेरीसमुह,उप-समुह तयार भइ हत्या हिंशामा उत्रीनु देशलाइ पोलेमाथी फकुन्डो जस्तै भएको छ।

फोटो साभार: कान्तीपुर