November 14, 2012

मान्छे र घाम

बसन्तमोहन अधिकारी
 
मनमोहक, सुन्दर
रातो लाली
धर्तीको आँगनमा
स्वतन्त्र स्वाधिनता बिच
टुकु टुकु अघि बढ्दा
सबै लोभीन्छन्
छुन लालहित हुन्छन्
तिमी मलाई
भोलीको आँड भरोसामा
कतै ढोक्छन्
कतै चुम्छन्
हाम्रो वालपन
सुखै सुखमा बित्यो
हाम्रो आगमन
समयको चक्र
यो जवानी
अतृप्तहरु
आफ्नो राग मेट्न
स्वतन्त्र स्वाधिनताको रगंमा
समाहित भैदिन्छन्
धिप धिप
आज होकी भोली
कसले ताप्ने,
निभ्न लागेको आगो
डुब्न लागेको घाम
अन्ततः
स्वार्थी दुनियाँ
थाहा नदिई भाग्छ