धत् यो त सपना पो रहेछ

आयुष चौधरी “सम्मोहन”
रझेना ५ कृष्णनगर बाँके

निदाएपछि एउटा सपनाको आतङ्क
मेरो मनको हेडक्वाटरमा
मथिङ्गल हल्लाउने
ओहो कस्तो भयानक
आँशुको घामपानीले सिरानी भिजेपछि
अपहरणको छायाँले हात लम्काउछ
मृत्युको भयावह अनुहार देखाउदै
अजिङ्गरलेझैं सामुन्ने आएर लखेट्छ ।

र डरको अजङ्ग पहाड ठडिन्छ

हो
त्यसपछि मेरो शरिर स्थिर हुन्छ
बोलीहरु कैद हुन्छन्
आस्था नजरबन्द हुन्छिन् ।
अनि, त्यो अध्यारो कोठीमा
मेरै सामु रगतको होली खेलिन्छ ।

छातीहरुमा गिद्ध बस्छन्
मनसुन अघिनै बादल गर्जिन्छ
वायुमण्डलमा त्रासको आँधीले
पिडाका सुनामी उर्लिन्छन्
अनि
बर्सिनछन् आँखाबाट ।
धत् यो त सपना पो रहेछ ।