राइनास नगरपालिका, लम्जुङको नगर परिकल्पना कार्यशाला, २०७४-५-२४

(Workshop on Municipal Visioning of Rainas Municipality, Lamjung, Nepal, 2017-09-09 )

      २०७४-५-२४ (September 09, 2017) शनिवार राइनास नगरपालिकासंगको समन्यव र सर्वोदय सेवा आश्रम तथा भि.एस.ओ. नेपालको संयोजनमा नगरपालिकाको केन्द्र तिनपिप्लेमा नगर परिकल्पना (Municipal Visioning) सम्बन्धि एक कार्यशाला गोष्ठी सम्पन्न भयो | विशेष पहिचान सहित राइनास नगरपालिकाको परिकल्पना (Vision) तयार गर्ने र त्यसै अनुरुप रणनैतिक, आवधिक तथा संरचनागत योजनाहरुलाई  योजनाबद्ध रुपमा अगाडी बढाउदै राइनास नगरपालिकाको दिगो विकास गर्ने अभियानका साथ विगत देखि गरिएका प्रयासहरूको निरन्तरता स्वरूप यो कार्यक्रम गरिएको थियो |   

यस गोष्ठीको उदेश्य, योजनावद्ध विकासक्रमको पहिलो चरण अन्तर्गत नगरपालिकाको निर्वाचित प्रतिनिधिहरु तथा स्थानीय सरोकारवाला व्यक्तिहरुलाई भेला गराई विषय विज्ञहरुको प्रत्यक्ष मार्गदर्शनमा नगरपालिका परिकल्पना अभ्यास (Municipal Visioning Excercise) गराउने थियो |  त्यसै अनुरुप विषय बिज्ञ डा. संजय उप्रेती (उप प्राध्यापक, पुल्चोक क्याम्पस) ले मुख्य कार्यपत्र तथा प्रेम दवाडी, दिनेश चन्द्र पन्थी र बद्रि भट्टले सहयोगी कार्यपत्र प्रस्तुत गरिसकेपछी उपस्थित व्यक्तिहरुलाई पाँच (५) वटा समुहमा विभाजन गरि नगर परिकल्पना अभ्यास गरिएको थियो | कार्यक्रमको सहजीकरण स्थानीय अगुवा समाजसेवी कृष्ण ओलियाले गर्नु भएको थियो भने कार्यक्रमलाई संचार माध्यमसंग जोड्ने काम बिक्रम न्यौपानेले गर्नुभएको थियो |   

नयां चुनाब पूरानो कथा

दशकौं पछी नया स्थानीय चुनाब हुंदैछ तर पार्टी पूरानै छन र तिनका ब्यबहार पनि पूरानै छन। फरक यती हो तिनका तौर तरीका अलिक नया छन। यसै सन्धर्वमा ब्लगर दिलीप आचार्याको गोरखापत्रमा प्रकाशीत पूरानो कथा।

         पहिलो पटक चुनावमा उसले जोडदार भाषण दियो " मैले जितेँ भने बाटो बनाईदिन्छु, ढल खनाईदिन्छु… … । काम नहुनेहरुलाई जागिर हालिदिन्छु, बिजुली नपुगेको ठाँउमा बत्ती बालिदिन्छु‍‍… …" । उसले जनतालाई लोभ्यायो, सबैले उसलाई भोट हाले। उसले चुनाव जित्यो तर केहि काम भएन ।

         दोस्रो पटक चुनावमा उसले वक्तव्य फेर्‍यो " …अघिल्लो पटक योजना बनाउँदा र आर्थीक स्रोत जुटाउँदैमा समय बित्यो,… … काम गर्नै भ्याईएन… तर यसपालि जरुर केहि गरेर देखाउनेछु । यौटा मौका फेरि दिनुहोस… …" उसले मतदातालाई फकायो, सबैले उसलाई भोट हाले । उसले फेरी चुनाव जित्यो र फेरी केहि पनि काम गरेन ।

       तेस्रो पटक चुनवमा आदर्श छाँट्यो " यहाँ काम गर्छु भन्नेलाई काम गर्ने वातावरण नै छैन, विपक्षीको चाल र पार्टी भित्रको अन्तर्द्वन्द मिलाउदैमा समय बित्छ के गर्ने ? … …अब स्थीती अलि ठिक भएको छ । अब त काम गरेरै छाडछु, केवल एक मौका दिनुहोस… …" उसले भिडलाई झुक्यायो, सबैले उसलाई भोट हाले । उसले पूर्ववत् चुनाव जित्यो अनि पूर्ववत् नै केहि काम पनि गरेन ।
 

यसपालि चुनावमा उसले के बारेमा भाषण गर्‍यो कसैले बुझेनन्, के कस्तो आश्‍वासन दियो कसैले सुनेनन्, तर पटक पटक उसलाई भोट दिँदादिँदा बानी परिसकेका मतदाताहरु यसपालि पनि धमाधम उसैको चुनाव चिन्हमा छाप लगाउँदै थीए ।

 

Source: http://dacharya.blogspot.com/

सुगौली सन्धी हामीले बिर्सेका छैनौं भनीदेउ

बाघ बुढो हुंदैमा, त्यसले घांस खादैन।
नेता कांतर भए नि, जनता त्यसै झुक्दैनन्।
पार्टीले लाज पचाए, गोरखाको शान झर्दैन।
तोप र गोला तेर्साउ, खुकुरी अगाडी ति टिक्दैनन।
धूर्ताई तिमी देखाउ, साहस हाम्रो उर्लिन्छ।
ओक्टरलोनी चिहानमा, भक्ती थापा कुर्लिन्छ।

सुगौली सन्धी हामीले  बिर्सेका छैनौं भनिदेऊ
किल्ला कांगाडा हामीले बिर्सेका छैनौं भनी देउ
हामीलाइ यसै खिजाइ बेलाले केही भन्दैछ
जलेका लाख मुटुलाइ कांडाले यांहा उन्दै छ
सुनेर केही बुझ्यौ के पिरले छाती पगाली
धिकारी देला युगले दुर्बल सम्झी नेपाली

देउरालीबाट कुर्लेर पहाड पाखा थरकाउं
पिरले त्यसै बोकेका हजार मन फकाउं
छातीमै पिर मिचेर आंखामै आंशू लिपेर
मनको घाउ सुक्देन हासोले बिचै थिचेर

लडेर मर्न हामीले भूलेका छैनौं भनन
रगतका गोला मुटुमा सुकेको छैन भनन
आलै छ रगत माटोमा पलुंगा काहां बिर्सन्छौं
नेपाली गौरब उचाल्ने बलभद्र कांहा बिर्सन्छौं
सुगौली सन्धी हामीले  बिर्सेका छैनौं भनिदेऊ



 

संपूर्ण स्वास्थानी ब्रतकथा (Swasthani Brata Katha- All Section)

स्वास्थानी ब्रतकथा को अडियो स्वास्थानी पढ्ने समय भएको ले पून लिएर उपस्थीती भएका छौं।

स्वास्थानी सुन्ने समय भएकोले यो पोष्ट लिएर पून आएका छौं। अडियो फाइल केही बर्ष पहिले खराबी आएकोमा क्षमा प्रार्थी छौ।

 

 

अरु कथा क्रमैसंग अपलोड गर्ने छौं।

 

स्वस्थानी बिधी

अध्याय १


अध्याय: २

नेपालमा कती प्रदेश?

नेपालमा कती प्रदेश बनाउने? धेरै प्रदेश बनाए बिदेश जस्ती हुन्छ कि? प्रश्न माथी अर्को प्रश्न। अनि एउटा कार्टुन पनि।

रेडियोमा भारतीय र चाइनीज गीत #ठट्टा

लोकमानको लंका जल्ला कि नजल्ला ?

लोकमान सिंह कार्की निकै चर्चाको बिषय बनेका छन हिजो आज। पत्रिका देखी सामाजीक संजालमा उनकै नाम मात्र देखिन्छ। नेपालका पार्टीहरु बिच केही समय ठेलम ठेल पछि लोकमान बिरु्द माहाअभियोगको मुद्दा दर्ता भएको छ। केही समय भयो ब्लग र नेपाली खबर प्रती बेखबर भएको। तर जता पनि लोकमानकै नाम देखेपछी केही जान्न खुल्दुली लाग्यो।

करीब ३ बर्ष अगी कांग्रेस,एमाले र माओबादी मिलेर उनलाई अख्तियारको प्रमूख बनाएका रहेछन। उनलाई प्रमूख बनाउंदा उत्तर या दक्षीणलाइ सोधेकी सोधेन थाहा भएन तर हाम्रा पार्टीहरु महत्वपूर्ण निर्णय गर्दा उत्तर या दक्षीणको आशिर्बाद पाउन सधैं आतुर हुन्छन। सोध्न पनि किन नसोधुन, नेताहरुको पूछ्छर माथी ठडिने की तल, त्यसको रिमोट काठमाण्डौकै दुतावासमा हुन्छ, रिमोटका लागी भारत या चीन सम्म जानु पर्दैन।

लोकमानको खवर खोज्दै जांदा थहा भयो उनको दशा डा. गोबिन्द केसीले निम्ताएका रहेछन। डा. केसीको कथा त सबै लाइ छर्लंगै छ, उनको बयान यांहा नगरौं। तर तिनै अनसन गरिरहेन डाक्टरलाई काम नलाग्ने, खुस्केट भने पछि केसीलाई सपोर्ट गर्ने बिबेकसील नेपालीहरुले लोकमानको पाइला पछाउन थालेछन। त्यो आगोमा घिउ थप्ने काम नेपाली मिडियाले गरेका रहेछन। अन्तमा सिजनल पोलिटीक्स खेल्न खप्पिस नेपाली पार्टीहरु लोकमानलाई कारबाही गर्ने कि नगर्ने भन्नेमा बिभाजन भएका रहेछन।

लोकमानको मुद्दाको गुदी माथी भनिए जस्तै हो भने उनलाइ महाअभियोग लगाउन पार्टीहरु तातेको ठिकै हो भन्न सकिन्छ। किनकी नेपाली पार्टीहरु जनताको सेवा गरेर होइनकी सस्तो लोकप्रियता समेलेर आफ्नो काम देखाउन चाहान्छन। लोकमानमाथी मुद्दा दर्ता भइसक्यो।  आर्थिक अपचलन गर्नेको सूचीमा नेपाल पाकिस्तानसंगै आफ्रीकी देशहरुको लेबलमा छ। ट्रान्पेरेन्सी इन्टरनेशनलको लिस्ट हेर्नेहो भने त नेपाल राम हैन रावणले भरिएको भन्ने देखिन्छ।
लोकमानको बारेमा देश गज्जबले बांडिएको छ मानौं संबिधान सभा पछिको दोस्रो ठूलो कुरा लोकमान सिंह कार्की नै हुन। चोरको सांची बिरालो। गैरकानूनी काममका ठेकेदार नेपाली पार्टीहरु लोकमान माथी खनिएको देख्दा अचम्मै लाग्छ।  अपराध गरेको भए लोकमान मात्र होइन राममान,तिर्थमान,हरिमान सबैलाइ कारबाही हुनै पर्छ। होइन भने  सारा नेपाल एउटै मान्छे माथी खनिएर फेसबुक, चियापसल, कपडापसल आदीमा समय खेर फाल्नु बेकार छ।

लोकमान सिंह कार्कीको लंका जल्ला कि नजल्ला त्यो त हेर्न बांकी छ, तर मार्क जुकरबर्गको फसबुकमा त लोकमानको लंका जलेर खरानी भैसक्यो।

Green Card (पर्मानेन्ट रेजिडेन्स)

Santosh Chimeriya
फर्कदा 'लुक्स' तिल चामल भइसकेको थियो। १८ वर्ष छोटो अवधि होइन। जाँदा झोला दुई वटा थिए, फर्कदा एउटा मात्र। जाँदा सपरिवार बिदा गर्न आएका थिए। फर्कदा बिरानो झै लाग्ने शहरले नचिने झैं गरिरहेको थियो। त्यतिबेला मेरो मनोदशा दोस्रो विश्वयुद्धपछि जर्मन फौजको सिपाही मस्कोबाट बर्लिन फर्केको जस्तो थियो। संसार जित्न हिँडेको म सबैथोक हारेर आफ्नै ‘बलिर्न' फर्कदै थिएँ। जुनसुकै युद्धमा होस् जीवन हार्नेहरुले सम्मानित स्थान पाउँछन् तर जीवनमा हार्नेहरुलाई सहिदको सम्मान प्राप्त गर्ने सौभाग्य  हुँदैन। मैले त्यसदिन आफूलाई जर्मन सिपाही जस्तै अभागी अनुभव गरेँ।
हामी दुई दाजुभाइ थियौ। तर, दाइलाई मैले आउँदै छु भनेर खबर गरेको थिइनँ।।हाम्रो कुराकानी नभएको वर्षौं भइसकेको थियो। दाइको घरको मूलगेटको घण्टी बजाउनु केहीबेर अघिसम्म पनि हाम्रो अंशबण्डा नभएको तर्क अथवा इगोबाहेक उसलाई भेट्ने भावनात्मक उत्सुकता र प्रेम थिएन।
१८ वर्षको वनबासपछि पनि हाम्रो पुनर्मिलन राम र भरतको जस्तो नहुने निश्चित नै थियो। संवेदना र भावनालाई जोगाउन नसकेकोमा आफै देखेर आफै अचम्भित भएँ।
घण्टी बजाएको एकछिनमा ढोका खोल्न एउटी महिला आइन्। ढोका आधा खोलेर चियाइन्।  दाइकी श्रीमती होलिन्– भाउजू!
उनीहरुप्रति मनमा सम्मान बाँकि थिएन। त्यसैले शिष्टाचारको औपचारिकता पूरा नगरी सोधें–राम छ?
‘तपाईं को?' उनले पनि ठाडै सोधिन्।
‘भाइ', मैले आवश्यकता भन्दा एक शब्द पनि बढी बोलिनँ।
‘को भाइ?’, उनले फेरि सोधिन्।

YouTube यात्रा #nepalisongs

जब पश्चिम आबाज लिएर निश्कन्छ, केन्द्र बन्दुक बोकेर पूग्छ। तर पश्चिमलाई सहयोगको खांचो पर्दा काठमाण्डौ सिरक ओडेर सुत्छ। यसै प्रसंगमा सुन्नुहोला (हेर्नुहोला) एउटा मुटु छुने गित।

आउ खेलौँ होली #Holi

 इन्जिनियर राकेश कार्की
लस एन्जेलस

देश विदेश जताततै
यो कस्तो उमंग
आयो फागुन होलीको
थरिथरिको रङ्ग

एकआपसमा मिलेर
भिँडमा रमाइरहे
मौसम नै मज्जा आनन्द
रङ्गमै डुबाइरहे

प्रिन्श् ह्यारी गाउंको जोगी गिद्द अन्तको जोगी सिद्द

कुरा के भन्ने खै, कुरो त्यही हो, प्रिन्श् ह्यारीको नेपाल भ्रमाण बारे। गाउंको जोगी गिद्द अन्तको जोगी सिद्द। कुरो आफै मिलाएर बुझौं, केही भए तल कमेन्ट बक्समा राखौ.

हराएका गायक कुल प्रसाद पोखरेल #coolpokhrel #cometsinger

दशक पहिले सबैसंग बिदा भइ क्षितिज पारीको यात्रा गरेका गायक कुल प्रसाद पोखरेल  नेपाली संगीतको आकाशमा केतू जस्तै हराएर गए। केतू जसरी उज्जवल प्रकाश छरेर आफ्नो प्रभाव पारेर छोटो समयमा बिलीन हुन्छ, कुल प्रसाद पोखरेल त्यसरी नै गायन क्षत्रमा आफ्नो छोटो तथा गहीरो प्रभाव पारेर हामीबाट बिदा भएका छन। बिदा भएका छन भन्नू पर्दा पनि बिदा भएका थिए भन्दा उनीलाइ न्याय होला।

उनका गितले नया पिंडीमा खासै प्रभाब नपार्लान तर नेपालमा पप गायन उदायमान हुंदा उनी हरेक संगित प्रेमीको ह्रिदयमा ठाउं जमाउन सफल भएका थिए। पप गितलाई आफ्नै पारामा नेपालीमा गाउने कुल प्रसाद 1981 मा नवलपरासीमा जन्मेका थिए। उनीले पोखराको ज्ञानू बाबाबाट स्कुल सकाएका थिए भने पहिलो एल्बम 1999 मा निकाले थिए। 2000 मा आमा, 2002 मा हुन्न  र एलबम निकालेका उन्ले  2004 मा नयां एल्बम निकाल्ने क्रममा दुर्वसेनको भूमरीमा आफ्नो जिवन पाटन अस्पतालमा त्यागे।

पूरस्कार र चर्चा खासै नबटुलेका कूल प्रसाद पोखरेल श्रोतामाझ मात्र नभइ उनकै परिवारको मायाबाट पनि उग्लिएका छन। तर नेपाली गीतको माया गर्ने र नेपालीपानमा रमाउने श्रोताहरुले भने कुल प्रसाद पोखरेललाइ पक्कै पनि भूलेका छैनन्।