- हस्त गौतम मृदुल
मगमग बास्ना छरेका सधैँ पालुवा आँकुरा ।
आकाशमुनि उडेका चील पखेटा फिजाई
सौन्दर्यशील सुन्दरता औधी प्रकृति रिझाई ।
सुनौला बादल रुपौला खेत धान छ मुलेको
बगेको नदी झरेको झर्ना सौन्दर्य खुलेको ।
स्वर्गमा पनि स्वर्ग जस्तो रमाइलो गाउँघर
धर्तीको सपना यत्तिको राम्रो अन्त पो काँ छ र ।
गुलाफ फूल बिर्साउने जस्ता स्वर्गका ती परी
मनलाई भुलाई वनमा गाउने सिमल ती चरी
धाइरो फुली मुकी मुकाउ त्यो रानी वनैमा
स्वर्गीय आनन्द छाएको हुन्छ मानव मनैमा ।
1 Comments:
प्रकृतिप्रतिको मिठो प्रेमभावमा बगेको कविता सरल र कोमल छ । बाँडनु भएकोमा धन्यबाद ।
Post a Comment
>>> कमेन्टको लागि धन्यवाद !