चन्द्रमामा विस्फोट र ओबामालाई नोबेल !

चन्द्रमामा विष्फोट-- खोज कि हमला?

शुक्रवारको दिन (थाहा छैन त्यतिबेला चन्द्रमामा दिन थियो कि रात) नासले चन्द्रमामा पानीको खोजको लागी भिषण विस्फोट गरायो । करिव २ टन वजन भएको रकेट ९,००० किमि प्रतिघण्टाको गतिमा चन्द्रमाको दक्षिणी ध्रुवमा ठोक्काईयो । भिषण विस्फोटका कारण चन्द्र धरातलका ३५० टन टुक्राहरु करिब १० किलोमिटर माथिसम्म उछीट्टीएको समाचारसंगै यस मिसनका नासाका प्रशासक Doug Cooke ले यसलाई “विज्ञान र अन्वेषणको लागी महान दिन” भएको घोषणा गर्दा म भने १० कक्षामा पढेको विजय मल्लको “अन्तिम भोज” सम्झदैँ थिएँ ।

विज्ञान, अन्वेषण र नयाँ नयाँ खोजका साथ नासाले हाम्रो संसारलाई धेरै कुरा दिएको छ यसलाई न्यून मुल्यांकन गर्नु हुँदैन । तर के यसो भन्दैमा खोजी वा प्रयोगका कुनै सिमा नै हुँदैनन् त ? । चन्द्रमामा पानीको खोज, करिब चालीस बर्ष देखी नै चली रहेको छ । तर खोजको यो भन्दा निर्मम तरिका कहिल्यै अपनाईएको थिएन । अहिले यो बिषयका समर्थन र विरोध दुबै देखिएका छन । समर्थनमा यस खोजले अन्य अन्तरिक्ष अन्वेषणमा मद्दत पुग्ने बताईए पनि चन्द्रमामा यसरी नियोजीत हमला गर्ने अधिकार नासालाई कस्ले दियो भन्ने कुरा मुख्य   रुपमा उठेको छ । 

हो, माथी भनेजस्तै नासाको धेरै देनहरु होलान तर जे जस्तोसुकै भएपनि यो एउटा नितान्त अमेरिकी संस्था हो र चन्द्रमामा यस किसीमको विस्फोट गराउने उसको आधिकारिकता माथी प्रश्न उठनु मलाई पनि सान्दर्भिक लाग्छ ।

ओबामालाई नोबेल पुरस्कार !

चन्द्रमामा पानीको खोजको नाममा भएको भयंकर विष्फोटको समाचारसंगै यो हप्ता अर्को पनि एउटा चर्चाको समाचार आयो । अमेरिकी राष्ट्रपतिलाई नोबले पुरस्कार दिने । उसै पनि राजनीति र त्यसमाथी पनि अमेरिकी राजनीतिमा खासै चासो नरहेपनि ओबामाले आफ्नो कार्यभार सम्हालेको १ बर्ष पनि पुगेको छैन । यो बीचमा उनको सादापन, सिदा बिचार र अमेरिका र विश्व अर्थतन्त्रको सुधारमा उनको सोच र लगनका उनी लोकप्रिय छदैँछन र उनका केही भावि कार्यनीति पनि लागु हुँदै होलान, तर यस बिचमा उनलाई शान्तिको लागी नोबेल पुरस्कार दिईनु पनि अबिबादित रहन सकेन ।

स्वंय अमेरिकामै पनि Cicago Tribune ले गरेको एउटा अनलाईन सर्वेक्षणमा ७१.३% मतदाताले उनलाई पुरस्कार दिनु नपर्ने कुरा व्यक्त गरे।

ओबामा एकजना असल व्यक्ती भएकोमा कसैको दुई मत नहोला, तर अहिले नै विश्व शान्तिकोलागि नोबेल पुरस्कार पाउनु पर्ने उनको योगदान के रह्यो? , यो कुरा चाही अलि हजम भएन !

अन्तमा बुस प्रशासनका बेलामा संयुक्त राष्ट्रसंघका दूत रहेका John Bolton को एउटा भनाई जस्ताको त्यस्तै यहाँ राख्दै छु :

"I think the Nobel Committee couldn't vote in our election in 2008, so they decided to vote this year,"

के माओवादीहरू साँचै नागरिक सर्वोच्चताका पक्षधर हुन ?

संविधानसभाको कार्यकाल सकिन अब केही महिना बाँकि छन् । तर , सभाको उद्देस्य सरकार बनाउने , बिघटन गर्ने र अर्को बनाउने दाउपेचमा अल्झिएको छ र सबैका प्रयासहरू संविधानको दस्तावेजतर्फ नलागेर राजनीतिको सनातनी खिचातानीको दलदलमा नराम्ररी जाकिएको छ । एकले अर्कालाई लगाउने आरोप र संविधान बनाउन चासो नदेखाएको फित्तुर अरूको टाउकोमा पन्छाएर आँफू मात्र पानी माथिको ओभानो बन्ने प्रयासमा , दलका नेताहरू आआफ्ना कार्यकर्ता बीच कुर्लने प्रवृत्तिको अन्त्य देखिएको छैन । राजनीति जोड घटाऊ वा संख्या जुटाऊको परिधिसम्म रहँदा त बहुमत र अल्पमतको लोकतान्त्रिक विशेषताको मर्यादा भित्र नै छन् भनेर भन्ने सकिने स्थति थियो , तर अब त संख्या जुटाउन नसके पनि कालो झण्डा र ढुङ्गामुढा जुटाएर प्रहार गर्दै ‘हाम्लाई सरकारको नेतृत्व दे !’ भन्ने बिजोगमा राजनीति फँसेको छ ।

नेपालको राजनीति चर्को बोलेर अरूलाई आरोप लगाउँदै आँफूले त्यही काम गर्ने रोगबाट आक्रान्त छ । माओवादीहरू ‘नागरिक सर्वोच्चता’ को कोकोहोलो हाल्छन् तर यिनीहरूको राजनीतिमा ‘नागरिक’ का लागि कुनै ‘स्पेस’ छैन । बन्दूक र हिंसाका बलमा राजनीतिलाई आँफूले चाहेको दिशामा बलात् मोड्न चाहने माओवादीहरूले नै साँचो अर्थमा ‘नागरिक सर्वोच्चता’ र स्वतन्त्रताको खिल्ली उडाएका छन् । आफ्नो पार्टीको निजी सेना ब्यारेकमा पालेर अर्को त्यस्तै अर्धमिलिसिया वाइसिएल नामको जमातलाई मुलुकभरि गैरसरकारी पुलिसको काम थमाएर, भिजिलान्तेवादको अभ्यास गरिरहेका माओवादीहरूलाई अरूबाट सहजै लाग्ने आरोप हुनुपर्थ्यो ‘नागरिक सर्वोच्चता’ बिरोधी । तर अपशोस , राष्ट्रपतिले सेना प्रमुख हटाउने माओवादी प्रयासमा गरेको अवरोधलाई जरिया बनाउँदै माओवादी काला झन्डा र ढुङ्गामुढा बोकेर नागरिक सर्वोच्चता खोज्न सदन अवरोध गर्दै सडकमा छाएको छ । आँफूले सरकारी धनमा पार्टीको सेना पालेर तिनैको बलमा बहुमत कमाएको जान्ने माओवादीले, पहिला आँफूले आफ्ना हतियार, छापामार, मिलिसिया र हिंसालाई नत्यागुञ्जेल, नेपाली राजनैतिक शक्तिहरूका बीचमा ऊ मात्र नागरिक सर्वोच्चता बिरूद्धको सबैभन्दा ठूलो षडयन्त्रकारी हो भन्नुमा कुनै अत्युक्ति छैन । आफ्नो पार्टी र उसले अंगालेको समग्र राजनैतिक विचार र अभ्यासको बुनियाद हिंसा र युद्धोन्मादमा संग्रहित गरेर , नागरिक सर्वोच्चता केवल आफ्ना जिरहहरूमा मात्र खोज्नुले माओवादीको नियत के हो भन्ने कुरामा अरू राजनैतिक शक्तिहरूलाई शंकालु बनाउँछ ।

यो सत्य हो कि नेपाली सेनाले गर्न सक्ने सम्भावित ‘कू’ वा सैनिक सर्वोच्चता लाद्ने उसको प्रयासले लोकतान्त्रिक गणतन्त्रको कलिलो बिरूवा निमोठिन सक्छ । नागरिक सर्वोच्चता लोकतन्त्रको आधार भएको हुनाले यसको परिपक्व व्यवस्था जरूरी छ । ई सही र सत्य कुरामा विवाद जरूरी नै छैन । यसो हुँदाहुँदै बुझ्नु पर्ने कुरा के हो भने जसरी मुलुकको सेनाका बारेमा अविश्वास गरेर सम्भावित ‘कू’ को आरोप लगाउन सकिन्छ , त्यसै गरी अन्य राजनैतिक शक्ति वा दलहरूले माओवादीलाई त्यही आरोप लगाउन सक्छन् । माओवादी पनि आफ्नो निजी सेना बोकेको दल भएको हुनाले उनीहरूले राष्ट्रिय सेनालाई आफ्नो अधीनस्थ पार्न सके भने र परिस्थतिलाई आफ्नो अनुकूलतामा मोड्न सके भने , माओवादीको सर्वोच्चतालाई नै नागरिक सर्वोच्चताको खोल ओढाएर एकदलीयता लाद्ने छन्

माओवादीका घोषित गरिएका सार्वजनिक दस्तावेज र नीतिहरूले समेत यो कुरा चिच्याएरै बताइरहेका छन् कि , यदि उनीहरूले भने बमोजिम राजनीति अगाडि बढाउन सकियो भने आफ्नै पार्टीको मातहतमा चल्ने ‘जनवादी गणतन्त्र’ को सर्कसरुपी पद्दतिलाई ‘नागरिक सर्वोच्चताको जामा पहिराउनेछन् । यस्तो पद्दति जसले कम्युनिष्ट पार्टीको मातहतमा काम गर्ने समूहलाई राजनैतिक दलको नाम पहराएर बहुदलियताको प्रतिनिधित्व गराउने ठेकेदारी गर्नेछ , जसले न्यायलयको स्वतन्त्रता र कानूनी शासनको अभ्यासलाई पार्टीको पोलिट ब्यूरो कार्यालयको एउटा कोठामा सिमित गरिदिनेछ , जसले देशको राष्ट्रीय सेनाको वफादारीलाई पार्टीको मातहतमा व्यवस्थित पार्नेछ । यी व्यवस्थाहरू नबुझेर लगाइएका आरोप हैनन् बरू माओवादीले जारी गरेको घोषणापत्र र त्यस पछि पनि जारी गरिएका दस्तावेज भित्र प्रष्टसंग लेखिएका शव्द र हरफहरूको सारांश हो ।

अत: मेरो विनम्र सुझाव माओवादी नेतृत्वलाई यो छ कि उनीहरूले आँफू साँचो अर्थमा मन, वचन र कर्ममा नागरिक सर्वोच्चता पक्षधर हुन भन्ने प्रष्ट्याउन चाहन्छन् भने त्यो कुराको आधार शर्त पुरा गरून् । जस्तो निर्वाचन भएको भए पनि , अहिलेको संविधान सभामा उनीहरू सबैभन्दा ठूलो दल हुन र सरकारको नेतृत्व गर्ने नैतिक अधिकार पनि उनीहरू संग छ तर यसको अर्थ यो पनि हो कि आँफू एक्लैको बहुमत सिद्द नभएको स्थितिमा , बहुमत जुटाएर सिद्ध गर्नु पर्ने काम पनि उसैको हो । उसले कालो झण्डा र ढुङ्गामुढा गरेर अरूले उसका लागि बहुमत जुटाइदेलान सपना देख्नु हुँदैन । यसका लागि सही पहल आँफैले गर्नु पर्छ । अनि सकिन्छ भने नागरिक सर्वोच्चताको व्यवहारिक प्रामाणिकता सिद्ध गर्न कथित जनसेना नामको ‘माओवादी छापामार’ संगको आफ्नो सम्बन्धलाई तोडेर अहिलेसम्मको हिंसात्मक कर्तूत र क्रियकलापको पश्चाताप र आत्मआलोचचना गर्दै जनताको र केवल जनताको मतमा मात्र विश्वास गर्ने पार्टी भएको घोषणा गर्दै अगाडि आउन पर्‍यो । यसो भएमा , माओवादी प्रतिवद्दता र नियतलाई विश्वास गर्दै पनि मेरो मत माओवादी दललाई अवश्य हाल्ने छु र हरूलाई पनि यसो गर्न भन्नेछु । कारण अरू अकर्मण्य दलहरूको कामकारवाहीबाट म पनि निराश भएको छु र , लोकतन्त्रवादी बनेको माओवादीका लागि उसका काम र विचारका आधारमा म मतदान गर्न चाहन्छु ।

किनभने मलाई वैयक्तिक स्वतन्त्रता, बहुदलियता, नागरिक र कानूनको सर्वोच्चता, मानव अधिकार र जनजीविकाको सुनिश्चितता सहितको लोकतन्त्रमा अगाध विश्वास छ । तर यो शव्दाडम्बरले भरिएको कुटिल चालहरूको पासोतन्त्र हुनुहुन्न बरू विचार र व्यवहारमा देखिएको हुनुपर्छ ।

दौंतरी २ बर्ष पुग्दै

आउने अक्टोबर ८ बिहीबार दौंतरी २ बर्ष पुग्दैछ। दौंतरीको फेसबुकमा दौंतरी जन्मदिनको थुप्रै शुभकामना प्राप्त भइरहेकाछन। यसै अबसरमा समस्त लेखक पाठक समक्ष २ बर्षसम्म संगै यात्रा गर्नुभएकोमा धन्यबाद ज्ञापन गर्दै बर्षो बर्ष अझ थप पठनयोग्य सामग्रि टक्राउंदै तपाइहरु समक्ष उपस्थितहुने बाचा गर्दछौं।

यही समय पारेर तपाइहरु पनि शुभकामना,आशा,निराशा आदी दौंतरी समक्ष बाढ्नुहोला।

फोहोरी खेल !

जहाँ नैतीकताको अभाव र
बेइमानीको भेल हुन्छ ।
विश्वकै अनुपम व्यबस्था पनि
त्यस ठाउँमा फोहोरी खेल हुन्छ ।

न नियम तोडनेलाई सजाँय
न आपसी मर्यादा र मेल हुन्छ ।
स्वच्छतालाई पनि फोहोर बनाएर
फोहोर माथि फोहोरी खेल हुन्छ ।

विपक्षीलाई हराउन
यो खेलमा सधैं झेल हुन्छ ।
कहिले एउटै टोलीमा फुट त
कहिले कुकुर बिरालोको मेल हुन्छ ।

कहिले आफ्नै खेलाडीले धोका दिएर
आफ्नै पक्षसंग तोल-मोल गर्छन ।
कहिले विपक्षीले पनि ‘पोका’ लिएर
जानी जानी आत्मघाती गोल गर्छन ।

जित्ने टोलीका खेलाडीहरु
खेललाई जतीसक्यो लम्बाउन खोज्छन ।
हार्ने पक्ष भने ढुङ्गा मुडाले
अर्काको शिल्ड पनि हत्याउन खोज्छन ।

कहिले जर्सी पनि साटासाट हुन्छ
कहिले मुक्का र लाता-लात हुन्छ ।
न नीति न तर्कको बात हुन्छ
केवल तथानाम र काटाकाट हुन्छ ।

साम, दाम, दण्ड अनि
जहाँ पाईला पाईलामा झेल हुन्छ ।
फोहोरमाथी फोहोरीहरुको
पुरानै फोहोरी खेल हुन्छ ।
विश्वकै उत्कृष्ट व्यबस्था पनि
त्यस ठाउँमा फोहोरी खेल हुन्छ

खेर गएका नमस्कार

- जोतारे धाइबा

छिमेकी मुलुकसँग देशको व्यापार घाटा चुलिएर अरबौंको नोक्सानले राष्ट्रिय अर्थतन्त्र भ्वाङ पर्दै गएको सुनिन्छ बेलाबेला । व्यापारमा घाटाको कुरा उसो त नौलो होइन । नाफादायक चोक्टा खान हिँडेकी बूढी घाटाको झोलमा डुबेर मर्नु सामान्य कुरा हो । यसरी घाटा हुनु व्यापार खेर जानुबराबर हो । खेर गएका धेरैधेरै व्यापार जस्तै अचेल नमस्कार पनि खेर जान थालेको छ । हेर्ने हो भने यही नमस्कार मानव समाजको लागि ठूलो उपहार हो । शिष्टाचार र आदरभाव प्रकट गर्ने माध्यम नमस्कार खेर गएपछि नमस्कारकर्तालाई घाटा लाग्नु स्वाभाविक हो । यस्तै घाटाको कारोबार गर्ने नमस्कार ठाउँ न ठहर त्यसै खेर गएर जिन्दगीमा बेलाबेला ठगिनुपर्छ ।

नमस्कारको नशा लागेपछि नमस्कार नै गरुँगरुँ हुन्छ जहाँ पनि जसलाई पनि । यसैले मानवसमाजमा हार्दिकता र आदरभाव प्रकट गर्ने सरल माध्यम भए पनि नमस्कारको खेल जूवाभन्दा कम नशालु छैन ।

Google's logo inspired or copied from Olympics?

First modern Olympics was held on 776 BC. Since then Olympics has been played in every four years. There were some interruptions in the game due to war and other political reasons. Today Olympics has been the biggest moment for non-professional players.
Why would professional Google come into play in this non-professional event? It might have done some sponsoring, doodling or some other thing. But if you compare the logo of Google and Olympics; you will find how Google is related with Olympics. Both logo designs are very similar.

Olympics logo has five rings which was designed by Baron Pierre de Coubertin in 1913. Interlaced blue, yellow, black, green, red rings represent 5 continents coming together for the game. If you look at the Google logo, it has four colors. Only color missing from Olympics logo is black. Again if you look at the pattern, starting color and ending color matches with Olympics logo. Blue at first, red at last and yellow and green in the middle.

Ruth Kedar who designed the current logo said Google ended up using primary colors in their logo but she didn't say how? Sergey Brin in 1998 created a computerized version of the Google letters. The difference between present logo and Sergey Brin's computerized logo is, his letters were fatter than existing logo. Another extra thing it had was exclamation (!) mark. In fact they were mimicking yahoo which still carries an exclamation mark at the end.

This clearly indicates Google was trying to mimic something that was already well established. We know the exclamation mark came from yahoo, but where these primary colors and their pattern came from? I bet they mimic the Olympics logo. But we do not know the true answer unless Ruth, Sergey or Larry tell about this.
Isn't it pretty easy to solve the puzzle after this comparison?
(Logo of Olympics,Google and Yahoo have been used for comparison only)

दुवईमा दशैको रमझम

सेप्टेम्वर २८ सोमवार २००९ असोज १२ २०६६ दशैका दिन दुवई नजिकै जुमेर ग्रुप कम्पनीमा कार्यरत नेपालीहरुले ओसेस भिलेजमा भब्यरुपमा सास्कृतिक मनोराजन का साथमा निधारमा रातो टिका र कानमा पहेलो जमारा सिउरीदै एक आपसमा दशैको शुभकामना आदान प्रदान गर्दै दशै मनाए ।स्वागत छ सबै जना आउने हरुलाई मनाऔ हामी सबै मिली यो दशैलाई भन्ने बोलको गितबाट कार्यक्रम शुभारम्भ भएको थियो भने शुभ कामना बडा दशैको उपस्थित सबैलाई शुभकामना कलाकारहरु भिम, वंम मनोज, ववीता, ले गितको माध्यमबाट शुभकामना आदान प्रदान गरेका थिए ।

डम्फुको तालैमा गितको नृत्यमा वविता थापा मगरले दर्शकहरुलाई पनि एक पटक डम्फुकै तालमा नचाउन सफल भएकी थिईन् भने अर्का कलाकार फुगेन्द्र थापा मगरले राजु लामाको गित तिमीलाई देखेर हिमाल हाँसेको भन्ने गित गाउँदा दर्शकहरु मनमग्न भएका थिए ।हाँसी देउ बोली देउ यसै गरी दशैमा रमाईलो गरेर भन्ने भाकाको गित लिएर टंक थापा जब स्टेजमा देखा परे । दर्शकहरु सिटी र तालीले उनलाई स्वागत गरे । उनले दर्शकहरुलाई उक्त गीतमा नचाउन बाध्य बनाएका थिए । कार्यक्रमको सबैभन्दा आकर्षक कलाकार आयोजक मित्रहरुले भित्र लुकाई रहेका थिए । दर्शकहरुले कतिवेला ति लुकेर बसेकी कलाकारको प्रस्क्तति देख्न पाईएला भनेर पर्खि रहेका थिए । साचालक प्रकाश भट्टराईले त्यतिनै बेला भावनाको एउटा गजल पनि सुनाई दिए तव सबै जनाको मुखबाट एउटै नाम निस्कियो भावना ढकाल । नृत्यमा अति पोख्त भावना ढकाल विगत केही बर्ष महेन्द्र पुलीस क्लवमा नृत्य प्रस्तुत गर्ने गर्दथिन् तिनै भावना दुवईमा विभिन्न कार्यक्रममा नृत्य प्रस्तुत गरिरहेकी छिन् । उक्त सास्कृतिक कार्यक्रममा पनि उनले अति आकर्षक नृत्य गरी सबै दर्शकहरुलाई कुर्सी छोड्न बाध्य बनाईन् उनि कार्यक्रमको आयोजक पनि थिईन् र सास्कृतिक कार्यक्रमलाई सफलता बनाउन उनले महत्वपूर्ण भूमिका पनि निभाएकी थिईन् । उनि मात्र नभएर लोक भाकामा पोख्त अर्का यूएईका ख्यातिप्राप्त गायक जो कुनै नेपाली कार्यक्रममा उपस्थित भएनन् भने उक्त कार्यक्रमै खल्लो महसुस हुने गर्दछ । विदेशमा बसेर पनि करिव ३ वटा लोक दोहोरी क्यासेट बजारमा ल्याउन सफल भर्खरै मात्र रेकर्डीड। सकि मार्केटमा आउन थालेको र दुवईको वातावरणसँग मेल खाने तातो हावा चल्छ सरर हावा सरर गाऊ घरलाई सम्झेर पोल्छ छाती रुन्छु धरर भन्ने गित ल्याउन तमतयार भएका गायक असिम महतले उही चाँडैनै बजारमा आउन लागेको गित गाउँदा दर्शकहरुका ताली र सिट्ीले हल गुाजयामान भएको थियो भने नाच्नेको भिड लागेको थियो । उनको गित अन्त्य हुन नपाउदै दर्शकहरु उपि्रु उपि्रु वान्स मोरका नाराहरु घन्काई रहेका थिए । उनको उक्त प्रस्तुतिले दर्शकहरुलाई तताएको थियो । कार्यक्रमको बिच बिचमा मुरली मादल सारगींका स्वरहरुले हलको रौनकै अर्कै बनाएको थियो भने कार्यक्रमको बिच बिचमा साचालक प्रकाश भट्राईले मायाँ पि्रती दशै देशको परिस्थिति परिवार आदिको बारेमा अति गहकिला शब्दले भरिपूर्ण गजल पस्किदा दर्शकहरुले वाह! वाह! गर्दै मनोराजन लिएका थिए । टंक थापा मगरको प्रस्क्तती सारर्गींको धुन सँगैको गाईने गितले दुवईको वास्तविकतालाई झल्काएको थियो भने नेपालको यात्रुवसको अतितलाई सम्झाएको थियो ।

याद आउछ सधैभरी आफ्नै जन्म भूमि
वचत गर्न सकिएन अरिवयन मनि
घर देखी फोन आउछ पैसा चाहियो भनि
विदेशमा दुख पाईयो एक्लो जिन्दगानी
सुहाउँदैन नेपालीलाई विदेशी पारा
यि उनका शब्द तथा लयले दर्शकहरुलाई रमाईलो त दिएको थियो भने परिवार छोडेर आएको पिडा अनि दुवईको वास्तविकता पनि झल्काएको थियो । कार्यक्रमको अन्त्यमा नेपालबाट दुवईमा आएपछि र यहाँ आई सकेपछि नेपालीहरुको संगत र लतबाट कसरी विग्रन्छन् भन्ने सन्देशमूलक नाटक प्रस्क्तत गरिएको थियो । उक्त ओसेस भिलेज भित्र पुर्व पश्चिम देखी पश्चिम महाकाली सम्मका नेपालीहरु जुमेर ग्रुप कम्पनमा कार्यरत रहेका छन् । उक्त दशै कार्यक्रममा नृत्य गायन वाध्यवादक कार्यक्रम साचालक ब्यवस्थापन देखी लिएर सबै कार्य ति उक्त कम्पनीमानै कार्यरत नेपालीहरुले गरेका थिए । उनिहरुको खुवी मिहेनत लगनशिलता आदि देख्दा उनिहरुमा पनि नेपालका ख्यातिप्राप्त कलाकारहरु भन्दा कम लाग्दैनथ्यो । उक्त कम्पनीमा कार्यरत पुराना बुद्धिजीवी पासाङ लामाको सभापतित्वमा कार्यक्रम साचालन भएको थियो भने गोपाल विष्टद्धारा उपस्थित सबैलाई टिका र जमरा लगाईएको थियो । जम्मु श्रेष्ठ, तारा सुब्बा, महेशवर गुरुड,। गंगा शाही, वंम राना मगर, कमल, जमुना, दुर्गा, भिम, मनोज, वविता, टंक थापा, गणेश, नन्द, आदी कलाकारहरुले विभिन्न गित नृत्यहरु प्रस्तुत गरेका थिए । कार्यक्रम साँझको ७ बजे देखी सुरु भई रातको ११ बजे समाप्त भएको थियो । उक्त हलको माहोल देख्दा मन भने नेपालमानै फगेको थियो । दशै सोमबार परेको हुँदा धेरै नेपालीहरुले छुट्टी लिएका थिए भने केही नेपालीहरु डीउटी सकी सिधै हलमा प्रवेश गरेका थिए ।