नेपालको संविधान बनाउने पटके संविधान सभा जारी छ। २ वर्ष पाएको म्यादमा पनि संविधानको कुनै खेस्रा तयार नभएको ले पटक पटक म्याद थप्दै सर्वोच्च अदालतले थपेको म्यादमा पनि संविधान बन्ने कुनै लक्षण छैन तर म्याद सकिने अन्तिम दिन सम्म पनि सभा भने जारी छ। साँच्चै कै संविधान त अब छोरा नातिको पालामा आउला तर नक्कली संविधानको खेस्रा भने यस्तो छः
May 26, 2012
हामी नेपाली
- प्रेम ओली
बली चढाउने अर्कै
मासुको स्वाद चाख्ने पनि अर्कै
बलिमा सधैं चढने
बलिका बोकाहरु हामी
सिकारीहरू अर्कै
सिकार खानेहरू अर्कै
बन्दुकमा प्रयोग हुने र
फालिने खोकाहरु हामी
दूध खाने पनि अर्कै
तर मार्ने पनि अर्कै
बली चढाउने अर्कै
मासुको स्वाद चाख्ने पनि अर्कै
बलिमा सधैं चढने
बलिका बोकाहरु हामी
सिकारीहरू अर्कै
सिकार खानेहरू अर्कै
बन्दुकमा प्रयोग हुने र
फालिने खोकाहरु हामी
दूध खाने पनि अर्कै
तर मार्ने पनि अर्कै
Email ThisBlogThis!Share to TwitterShare to FacebookShare to Pinterest
Posted by:
Dautari Admin
May 20, 2012
फेसबुकबाट सापटी
Baru sambidhan nabane nabanos...Tara yo pyaro desh jaati jaatiko tukra nabanos....mero haardik anurodh......maobaadile salkayeko aago le aaja desh jaliraheko chha..haami aba pani nabole kahi le Bolne ho...lau an aawaz bulanda paarnu paryo..
धेरै समय भयो फेसबुक र दौंतरीबाट टाढारहेको। आज समय निकालेर फुसबुक नियांले। लाइक, डिसलाइक,ट्यागका जालले भरिएको पेजमा एक जना डाक्टर साथीले प्रोफाइल स्टाटसमा माथि लेखिएको कुरा राखेका थिए।
जेठ १४ नजिकंदै जांदा नया नेपालको नयाँ संविधानको नाटकको क्लाइमेक्स तिर पुग्दै छ। एक हुलले जात जातिको भरमा राज्य राख्नु पर्ने भनेर नेपाल बन्द नसकाउँदै अर्को थरीले जात जातिको भरमा राज्य राख्न हुँदैन भनेर नेपाल बन्दको तालीका तयार पारिसकेका हुन्छन्। राई लिम्बुले पूर्वमा बन्द नसकाउंदै ब्रामण क्षेत्रीले पोखरामा बन्द सुरू गर्दछन। सुदूर पश्चिमका पनि के कम, अखण्ड सुदूर पश्चिम भनेर २ हप्ता जन जिबन ठप्प पारीदिन्छन।
बुढा पाका भन्थे मान्छे मरे भनेर हैन कि काल पल्क्यो भनेर चिन्ता गर्नु। त्यस्तै भएको छ नेपाल। २ - ४ जनाको ज्यान लिनु र देशको शासन ब्यबास्थाको खिली उडाउनु लाई आन्दोलन ठान्ने माओवादीको रोग अहिले देश भरी राम्रैसंग सल्किएको छ र माथि ती साथीले फेसबुकमा बाँडेको प्रसङ्ग प्रया नेपालीको चिन्ताको विषय भएको छ। आफ्नै कार्यकर्ताले वितण्डा मच्चाए आन्दोलन हुन्छ अर्को समूहले त्यही गरे अपराध। पार्टीहरूले आफ्नै पकेटका भोटरहरु उचालेर आफ्नो दुनो सोजाउने काम अब सबैले सिकेका छन। चाहेको कुरा नपुगे उपाय सरल छ - नेपाल बन्द। त्यसको विरोधमा को उत्रिने? पार्टीहरू उत्रिने कुरै भएन किनकी त्यो अस्त्र आफूहरूले प्रयोग गरिसकेका छन र भविष्यमा पनि प्रयोग हुन सक्छ। जनताले प्रतिकार गर्ने कुरै भएन, जो मर्यो मर्यो, अरू कठै भन्ने मात्र हुन। आखिर जुन पार्टी सरकारमा गए पनि सुरक्षा संयन्त्र त्यही हो। पटक पटक असफल त्यो संयन्त्रले जनताको सुरक्षाको चासो नामसँग मात्र सम्बन्ध छ।
जेठ १४ आउने पक्का छ। त्यसलाई कसैले रोक्न सक्दैनन्। अदालतको निर्यणले गर्दा संबिधान सभाको आयो पनि त्यसै दिन टुङ्गिन्छ। यसको अर्थ संविधान जारी हुन्छ हुन्छ। पार्टीहरूले आफूले काम गरेको देखाउनु छ। खोस्टो भए पनि संविधान जारी हुन्छ। राम्रै जारी भए पनि विरोध पक्कै हुनेछ तर झारपाट संबिधान आए त सरकारले ठुलै विरोधको सामना गर्नुपर्ला। कागजी ज्ञानका विज्ञ मानिने हाम्रा नेताहरूले अरूको देशमा देखेको जस्तै राज्य गणराज्य बनाएर विकासको छलांग मार्ने सपना भने सपनामै सीमित रहनेछ। सुर न सार भात खान तयार भने जस्तो आर्थिक,कानुनी हिसाबबाट स्पष्ट नपारी कागजमा देश बाँडेर संविधान बनाउँदा देश लँगडो त हुन्छ नै, अझ एउटा बर्गलाई पेलेर अर्को बर्गलाई काँधमा राखेर संविधान जारी गरे देश झन खिचातानीमा अल्झने छ। आशा छ जनताले फेरी अर्को आन्दोलनको सास्थी ब्योहर्न नपरोस्।
धेरै समय भयो फेसबुक र दौंतरीबाट टाढारहेको। आज समय निकालेर फुसबुक नियांले। लाइक, डिसलाइक,ट्यागका जालले भरिएको पेजमा एक जना डाक्टर साथीले प्रोफाइल स्टाटसमा माथि लेखिएको कुरा राखेका थिए।
जेठ १४ नजिकंदै जांदा नया नेपालको नयाँ संविधानको नाटकको क्लाइमेक्स तिर पुग्दै छ। एक हुलले जात जातिको भरमा राज्य राख्नु पर्ने भनेर नेपाल बन्द नसकाउँदै अर्को थरीले जात जातिको भरमा राज्य राख्न हुँदैन भनेर नेपाल बन्दको तालीका तयार पारिसकेका हुन्छन्। राई लिम्बुले पूर्वमा बन्द नसकाउंदै ब्रामण क्षेत्रीले पोखरामा बन्द सुरू गर्दछन। सुदूर पश्चिमका पनि के कम, अखण्ड सुदूर पश्चिम भनेर २ हप्ता जन जिबन ठप्प पारीदिन्छन।
बुढा पाका भन्थे मान्छे मरे भनेर हैन कि काल पल्क्यो भनेर चिन्ता गर्नु। त्यस्तै भएको छ नेपाल। २ - ४ जनाको ज्यान लिनु र देशको शासन ब्यबास्थाको खिली उडाउनु लाई आन्दोलन ठान्ने माओवादीको रोग अहिले देश भरी राम्रैसंग सल्किएको छ र माथि ती साथीले फेसबुकमा बाँडेको प्रसङ्ग प्रया नेपालीको चिन्ताको विषय भएको छ। आफ्नै कार्यकर्ताले वितण्डा मच्चाए आन्दोलन हुन्छ अर्को समूहले त्यही गरे अपराध। पार्टीहरूले आफ्नै पकेटका भोटरहरु उचालेर आफ्नो दुनो सोजाउने काम अब सबैले सिकेका छन। चाहेको कुरा नपुगे उपाय सरल छ - नेपाल बन्द। त्यसको विरोधमा को उत्रिने? पार्टीहरू उत्रिने कुरै भएन किनकी त्यो अस्त्र आफूहरूले प्रयोग गरिसकेका छन र भविष्यमा पनि प्रयोग हुन सक्छ। जनताले प्रतिकार गर्ने कुरै भएन, जो मर्यो मर्यो, अरू कठै भन्ने मात्र हुन। आखिर जुन पार्टी सरकारमा गए पनि सुरक्षा संयन्त्र त्यही हो। पटक पटक असफल त्यो संयन्त्रले जनताको सुरक्षाको चासो नामसँग मात्र सम्बन्ध छ।
जेठ १४ आउने पक्का छ। त्यसलाई कसैले रोक्न सक्दैनन्। अदालतको निर्यणले गर्दा संबिधान सभाको आयो पनि त्यसै दिन टुङ्गिन्छ। यसको अर्थ संविधान जारी हुन्छ हुन्छ। पार्टीहरूले आफूले काम गरेको देखाउनु छ। खोस्टो भए पनि संविधान जारी हुन्छ। राम्रै जारी भए पनि विरोध पक्कै हुनेछ तर झारपाट संबिधान आए त सरकारले ठुलै विरोधको सामना गर्नुपर्ला। कागजी ज्ञानका विज्ञ मानिने हाम्रा नेताहरूले अरूको देशमा देखेको जस्तै राज्य गणराज्य बनाएर विकासको छलांग मार्ने सपना भने सपनामै सीमित रहनेछ। सुर न सार भात खान तयार भने जस्तो आर्थिक,कानुनी हिसाबबाट स्पष्ट नपारी कागजमा देश बाँडेर संविधान बनाउँदा देश लँगडो त हुन्छ नै, अझ एउटा बर्गलाई पेलेर अर्को बर्गलाई काँधमा राखेर संविधान जारी गरे देश झन खिचातानीमा अल्झने छ। आशा छ जनताले फेरी अर्को आन्दोलनको सास्थी ब्योहर्न नपरोस्।
Email ThisBlogThis!Share to TwitterShare to FacebookShare to Pinterest
Posted by:
nepalean
May 17, 2012
थिएटरमा जम्दै स्कुले नानीहरु, रंगमञ्च जोगाउँन खुत्रुके अभियान
‘यति साना नानीहरुले यस्तो कला देखाँउछन् भन्ने कल्पनै गरेको थिइँन्,’ पसिना पुछ्दै महेन्द्र राई भन्दै थिए, ‘नानीहरुको प्रस्तुतीले मलाई भावुक बनायो ।’
धनकुटाबाट आफ्नो छोराको प्रस्तुती हेर्नै भनेर इटहरी आएका राईले स्कुल थिएटर २ मा बालबालिकाले मञ्चन गरेको नाटक हेरेपछि आफुले जीवनमा यस्तो कहिल्यै नदेखेको बताए । आफु धनकुटामा व्यपार गरेपनि छोरा कपिललाई पढाउन इटहरीमा राखेको बताउँदै राइले छोराले आफुहरुको नाटक मञ्चन हुने खबर गरेपछि धनकुटाबाट झरेको उनको भनाइ थियो ।
धनकुटाबाट आफ्नो छोराको प्रस्तुती हेर्नै भनेर इटहरी आएका राईले स्कुल थिएटर २ मा बालबालिकाले मञ्चन गरेको नाटक हेरेपछि आफुले जीवनमा यस्तो कहिल्यै नदेखेको बताए । आफु धनकुटामा व्यपार गरेपनि छोरा कपिललाई पढाउन इटहरीमा राखेको बताउँदै राइले छोराले आफुहरुको नाटक मञ्चन हुने खबर गरेपछि धनकुटाबाट झरेको उनको भनाइ थियो ।
Email ThisBlogThis!Share to TwitterShare to FacebookShare to Pinterest
Posted by:
mycreation
April 28, 2012
गाउँखाने कथा ५१ (Nepali #Gaukhane #Katha)
सप्ताहान्तको समय पारेर नेपालीलाई मनपर्ने गाउँखाने कथा लिएर हाँजिर भएको छ।
सुनको बटुकी चांदिको खिल, टपटप टिपी सुटुक्क निल् , के हो?
यो गाउँखाने कथाको उत्तर पत्ता लगाएर गाऊँ माग्नुहोला। उत्तर जान्न गाह्रो परे अनुमान लगाएर भए पनि रमाईलो लिनुहोला। नेपाली भाषा र सामाजिक जीवनको मौलिकपन झल्काउने अन्य रमाईला सामग्री भए , प्रस्तुत गर्नुहोला।
Email ThisBlogThis!Share to TwitterShare to FacebookShare to Pinterest
Posted by:
nepalean
April 14, 2012
नयाँ बर्ष २०६९ को उपलक्ष्यमा हार्दिक मंगलमय शुभ कामना
१२ महिनाको अन्तरालमा भित्ताको क्यालेन्डर फेर्न समय हुन्छ, नयाँ क्यालेन्डरले पुरानोको ठाउँ ओगट्छ, एक आपसमा शुभकामनाको आदान प्रदान हुन्छ र पुन नयाँ सालको यात्रामा दिन चर्या बित्न थाल्दछन। नयाँ सालमा नयाँ आयाम थप्ने प्रण प्राय सबैले गर्छन्। त्यो जिबनको एउटा महत्वपूर्ण औचित्य पनि हो।
तपाईँले जसरी जसरी नयाँ साल बिताउने प्रण गर्नुभएको छ, यो नयाँ साल सोचे भन्दा पनि अझ अब्बल भएर जाओस् भन्ने दौँतरीको तर्फबाट संपूर्ण मित्र बर्ग प्रति कामना गर्दछु।
तपाईँले जसरी जसरी नयाँ साल बिताउने प्रण गर्नुभएको छ, यो नयाँ साल सोचे भन्दा पनि अझ अब्बल भएर जाओस् भन्ने दौँतरीको तर्फबाट संपूर्ण मित्र बर्ग प्रति कामना गर्दछु।
Email ThisBlogThis!Share to TwitterShare to FacebookShare to Pinterest
Posted by:
Dautari Admin
Subscribe to:
Posts (Atom)