March 13, 2009

पोलिटिकल ईन्फ्लुएन्जा, पाँच कक्षाको कथा र हाम्रा नेता

केहि हप्ता अगी देखी नेपालका नेताहरुलाई एक पछि अर्को गर्दै अचम्म अचम्मको रोग लाग्न थालेको छ । अचम्म यस मानेमा कि रोग जे भए पनि जस्तो भए पनि, उपचार भने भारतमा मात्रै हुने !।

पूर्व राजा भारतमा बिहेमा सामेल हुन गए लगत्तै बामदेब, केपि ओली लगाएत गिरिजा कोईरालालाई समेत ‘भारतमै उपचार गर्नु पर्ने रोग’ लागेका कारण सबै एक एक गर्दै आफ्ना पुराना गुरुहरुको कुटिमा प्रवेश गरेका छन ।

चुनावी नारा र देखाउने आडम्बरमा जेसुकै भए पनि माओबादी लगाएतका प्राय जम्मै दलका नेताले उतैका महामानवलाई आफ्नो शंकटमोचक, मार्ग दर्शक र मसिहा सम्झने र मान्ने गरेको कुरा अब भने चाहि खुलै रुपमा सबैलाई थाहा छ, र यी कुनै पनि दलका नेताहरु आफ्ना गुरुकहाँ गएर साष्टाङ्ग दण्डवत गर्न र दु:ख मनाउ गर्न पाउँदा आफुलाई धन्य र हल्का भएको महशुस गर्ने गर्दछन ।

एकातिर उपचारकोलागि भनेर गुरुकुल गएका नेताहरुको कहाँ कसरी र के को उपचार हुँदैछ भन्ने बारेमा खबर त्यती प्रष्ट छैन भने अर्कोतिर ती सबैले आ-आफ्ना देवतुल्य पथ-प्रदर्शक गुरुहरुसंग भेटघाट गर्ने गरको बारेमा चाहि उडन्ते र फिरन्ते खबरहरु भने आईरहेका छन ।

पहिलो कुरा त रोग पनि गज्जबको लागेको छ, अस्पताल नगै सिधै गुरुकुल वा आश्रममा गएर दु:ख पुकारा गरेर निको हुने । वा देखाउनको लागि एकपटक अस्पताल छिर्ने अनी त्यसपछि आश्रममा गएर काउन्सलीङ गर्ने ।

अनी काउन्सलीङ पनि थरी थरीका: कसैलाई खुट्टाको बलमा उभिन मात्रै मुश्किल हुने बेलामा पनि फेरी एक पटक कुर्सी चाहिएको छ । कसैलाई आफ्नै दल भीत्रको छलछाम बारे बताएर मन हलुका गर्नु छ, त कसैलाई हालको कुर्सी थमौति गरी अझ सशक्त हुने मनासाय छ।

अन्तीममा गएका बयोबृद्ध नेताले भने खुलेरै आफ्ना गुरुका अगाडी माओबादी प्रती असन्तोष देखाएछन। पत्रीकामा आएको कुरा त्यत्ती हो । पर्दा पछाडी छिट्टै आफ्नो पेवा कुर्सी आफैलाई पुन फिर्ता दिलाईदिन पनि अनुनय बिनय भए होलान वा फेरी कुर्सी पाएको खण्डमा कुनै ठूलो योजनाको फेरी समझदारी (सम्झ्यौता हैन है!) गरेर गुरुकुल हराभरा गर्ने र सो गर्दा कतै कसैले केहि भने “हामीले त्यतीबेला गाँजा खाएर सहि गरेको हो र?” भन्ने साक्षी समेत उपस्थित गराए होलान। सोच्दै जाँदा यति भएको खण्डमा आफू कुर्सीमा र साक्षीलाई ‘उपकुर्सी’ मा राख्ने बाँडफाँडका कुरा पनि भए होलान वा अरु पनि जे पनि हुन सक्छन ।

मतलब उपचार गर्न भनेर विदेश जाने र बिदेश गएपछि हस्पीटल र डाक्टर भन्दा त्यहाका पार्टी कार्यालय र नेताको चाकडीमा जुट्ने मानिसले जे पनि गर्न सक्छन र तिनका भनाई र गराइमा शंका गर्ने ठाँउ भने प्रसस्तै छन ।

पाँच कक्षामा हुँदा यौटा कथा पढेको थिएँ:

“ चार ओटा लठ्ठी एक्कै ठाँउमा राखे भाच्न सकिन्न र छुट्टा छुट्टै भएमा सजिलै भाँचिन्छन । ”

कुराको मतलब आफ्नो देश र अर्को दलसंगको समस्या आफै मिलेर समाधान गर्नु पर्छ । यसकोलागी बिदेशी गुहार्दै हिंडने होईन । बिदेशी नै नगुहारी समस्या समाधान हुँदैन भने हामिले गिरिजा, माकुने वा ओली जस्तालाई किन नेता मान्ने ?। तीनका ठाँउमा तीन कक्षा नपढेको रामे, गुलेली चलाउने बिर्खे र गुण्डागर्दी गर्दै हिडने गोतामेलाई राखे पनि के फरक पर्छ र? (समस्या परेमा यीनिहरुले पनि सिमापार गएर समाधान ल्याई हाल्छन)

जे होस, कुरा बाहिर नआएसम्म हामिले सबैलाई उपचार गर्नै गएको सम्झनु पर्छ । तर मुख्य कुरा के भने उपचारकको नीयत ठिक भएकै अबस्थामा पनि हरेक उपचारले समस्या समाधान गर्छ नै भन्ने कुनै ठोकुवा हुँदैन। तर एउटा कुरा भने निश्चित छ: हरेक उपचारको प्रक्रियामा रोगीलाई फाईदा भए वा नभए पनि उपचारकलाई भने निश्चित फाईदा हुन्छ ।

म आशा गर्छु, हाम्रा नेताहरुले पुन पाँच कक्षाको कथा पढुन र बुझुन पनि ।



March 12, 2009

धन को महातम्य र कमाउने दुई काइदा

शेखर ढुङेल
०३-०९-२००९-

कमाउने, धनी बन्ने, शौख गर्ने इच्छा कस्लाई हुन्न?, सुख शान्ती समृद्धिको एउटै आधार खट-खट, सर सर सर सर गर्ने नोट, धन सम्पत्ति उफ कस्ले गर्न सक्ने यस्को बर्णन हज्जार मुख भएका शेष नाग ( कहिल्यै नदेखेको ) , ४ मुखे ब्रह्मा, तीन आखे महादेब, धन कि देबी लक्ष्मी को पती भएर पनि दुई आना जमिन नपाएर समुन्द्र मा बस्न पुगेका बिष्णु ले पनि नसकेका धन को महातम्य को बर्णन मैले के गर्न सकौला ?

त्यस्तो महातम्य बोकेको धन कमाउने काइदा खोज्न दुई चार आफन्त, दस बिस साथी हरु को मा दौडियो, हे बताइ देउन धन कमाउने काइदा भनेर उह त्यस्तो काइदा कोइ पनि बताउदैन रैछन । एक जना मित्र थिए पुतली सडकमा साइकल मर्मत पसल खोलेका । आफु बिहान बेलुका सरकारी नोकरी खाएर एक हातले टोपीले पसिना पुछ्दै एक हातले सुरुवालको इधार समात्दै सरकारी नोकरी गर्दै कुद्ने मनुवा । सरकारी कर्मचारी भएको गन्ध पाएछन र आँखा जुद्धा नमस्कार पनि भन्द्थे । कहिले काही चिया पनि खुवाँउथे । आफ्नो जुत्ता को तलुवा फुस्के को फेर्न सकेको छैन, उन्को त एक दुई बर्ष मै मोटर साइकल, मारुति कार हुँदै कार बेच्ने सो रुम खोली सकेछन । एक दिन भिजिटिङ कार्ड सर भन्दै थमाइ दिये मोटा चिल्ला हुँदै गएका थिए उनी । त्यस पछी अर्को तलुवा फुस्कुन्जेल त्यहा देखेको थिएन । दुई बर्ष पछी उन्ले फाइनान्स होकी के जातको बैंक जस्तो के खोले छन उनी अध्यक्ष रे उद्घाटन मा मन्त्री को पछी पछी लुर्किदा पो थाहा पाएँ । पत्र पत्रीका मा उन्को नाम जता ततै । इन्ले चाँही कमाउने काइदा बताउलान कि भनी भोली पल्ट उन्को अफिस मा गएँ । सुरक्षा गार्ड, रिसेप्सन पि ए हुँदै नाम ठेगाना लेखी चिट भित्र छिर्‍यो बोलाहट भएन, खाजा खाने निहुँमा अफिस बाट निस्केको ढिला भैसकेको थ्यो फर्कन्छु भनी उठेको थिए उनी बाहिर निस्किए, पहिले झै हात उठाउलान र म फर्काउला भनी तयार भएको त देखेको नदेखै गरी अगाडि पो बडे । आँफै अगाडि बढी अभिबादन गरे पछी पो ‘ए तपाईं ? तपाईं को नाम नै बिर्सें’ पो भन्छन । म हत्तारमा छु पछी फुर्सदमा आउनुहोस है भन्दै उनी कार मा गुडे ।

धनले कस्तो कस्तो रङ देखाउछ ?, पैसाकै आधारमा आमाको मायाको अश लाग्दछ, पैसाकै आधारमा श्रीमतीले दिने दर्जा छुटिन्छ, पैसा कै आधारमा बाल बच्चाले दिने प्रतिस्ठाको तौल घटबड गर्छन्, पैसाकै आधारमा समाजले ब्यक्तीको परिचय गराउँदछ । पैसाको तुजुबको एउटा कथा सुन्ने?

कुनै समय मा एक गाउँमा धनी जमिन्दार् थिए । उन्को घर मा ढिकि चलाउन एक गरीब र तल्लो जात ( पुरानो समाज ले गरेको बर्गीकरण) कि महिला आउने गर्थिन । गाउमा डाँकाहरुको बिग बिगी बडेकोले जमिन्दार्ले आफ्नो ठुलो धन ढिकि मुनी गाडेछन । भोली पल्ट ती महिला ढिकि कुट्न आइन। कुट्दा कुट्दै तिन्ले जमिन्दारनी लाई भनीछीन ‘एउटा कुरा गर्नु थियो ?’ । ‘के भनन ?’ ‘ होइन तपाईं कि छोरी को पनि मेरो छोराको पनि बिहे गर्ने उमेर भयो । आउने बैशाखमा साइत जुराएर बिहे गरी दिनु पर्‍यो । जमिन्दार्निले कड्किएर भनिन ‘यो के भन्दै छे ? कहाँ त कहाँ हामी ?’ । ति महिलाले भनीछन हामी पनि कम छैनौ धक्कु लाउनु पर्दैन । जमिन्दार्निले साझ बेली बिस्तार लगाइन पती लाई त्यो सुनेर विद्वान जमिन्दार्ले कुरा बुझेछन कि यो त्यो धन को तुजुब हो । त्यसै रात सबै सुते को बेला मा उन्ले धन अर्कै ठाउँ मा सारीदिएछन । भोली पल्ट ति महिला फेरी काममा आइन ढिकि कुट्दा कुट्दै रुदै भन्न थालिन हिजो ‘मेरो बुद्धी के भो के भो के भन्न पुगे माफ पाउँ ।’

देख्नु भयो त धनको तुजुब ? त्यस्तो शक्तीसाली धन कमाउने, बटुल्ने काइदाको खोजीमा समाजका हरेक सदस्य कुदेका कुदै छन ।

देख्नु भयो त धनको तुजुब कस्तो हुन्छ ?, शक्ती कस्तो हुन्छ ?, नकमाउने त धन ?। म दिन्छु धन कमाउने बिशेष मन्त्र त्यो पनि एउटा होइन दुइटा । गरीबि मानब जीवनको एउटा दोषयुक्त मात्र होइन यस्ले मानिसको छबीलाई नै बिकृत बनाई दिन्छ । गरीबिले मानिसको आत्म विश्वाशमा कमी लेराउदछ । द्विबिधा, असुरक्षा, मुस्किल र निस्क्रियताको जालमा मानिसलाई बिक्षिप्त बनाइ राख्दछ ।
बैदिक ज्योतिसका पर्बतक महर्शी परासरका अनुसार ब्यक्तीको जन्म कुन्डलीमा त्रिकोणिय धन, सम्पदा र लक्ष्मीको बास हुन्छ अथबा (६,८ र १२ औ स्थान ) दु:ख र दरिद्रताको बास हुन्छ । यदी मानिसको कुन्डली मा केम, द्रम, रेका, कालसर्प, भिछ्यु र दरिद्र योग छ भने बिपन्नता भोग्नु पर्ने हुन्छ । जस्ले जीवन भर हिनता बोध गराइ  सताइ रहन्छ । पाठक बृन्द आफ्नो जन्म कुन्डली देखौनुस आजै ।

हाम्रो पुर्बीय बैदिक शास्त्रमा योग, ध्यान लगायत कैयौं रोग निबारण एबं लक्ष प्राप्तीको लागि बैदिक मन्त्रको आबिस्कार भएको छ । सत्य मन र निस्ठाले शास्त्रीय बिधी अनुसार नियमा पालना गर्ने हो भने असम्भब केही छैन त्यसै लाई तपस्या पनि भन्दछन । आफ्नो जन्म कुन्डली, पेसा, शिक्षाको आधारमा आफु लाई डोर्याउन सकेमा दु:ख भन्दा सुख को अनुभुती दोब्बर तेब्बर हुनेछ र जीवन सार्थक बन्नेछ ।

शास्त्र अनुसार गरीबिको कारण मानिसमा आउने हिनता, निस्क्रियता वा दुबिधालाई नियन्त्रित गरी आत्म विश्वाश बढाउनु जरुरी हुन्छ र त्यस्तो आत्म विश्वाश बढाउन हाम्रो बैदिक शास्त्रमा “सुर्य मन्त्र” को उल्लेख गरिएको छ । निष्ठापूर्वक सुर्य मन्त्र लाई निरन्तरता दिएमा गरीबि भागी सुख शान्ती प्राप्त हुने विश्वाश गरिन्छ । गरीबिकै कारण पारिवारिक, सन्तति बिग्रह, अशान्ति, बिकृती, हत्या, आत्महत्या, पागलपनको पिडादाइ घटना समाजमा घट्दछन । गरीबि कै कारण प्रशासन, राजनीति मा भ्रष्टाचार, सामाजिक न्याय प्रती अनास्था, ब्यक्ती एबम सामाजिक नैतीक आत्मबल मा कमी हुँदै गएको छ ।

समाजलाई स्वस्थ, सवल, आत्मसम्मान अवस्थामा डोर्‍याउन ब्यक्ती, ब्यक्तीको आत्मबलको बिकास हुनु जरुरी छ । सुदृढ आत्म्बलको लागि सम्पन्नता पनि जरुरी छ । तसर्थ यहाँ दुई मुलभुत मन्त्र उल्लेख गर्न गै राखेको छु । सम्पन्न कसरी हुने सन्दर्भमा । १ हो संसारको जूनसुकै भागमा भए पनि लागु हुने बैदिक शास्त्र अनुसार को ''सुर्य मन्त्र''  र दोस्रो हो नेपालमा मात्र काम लाग्ने आधुनिक शास्त्र '' नेता भजन'' यो दुइटै गर्न नसक्ने को लागि तेस्रो मन्त्र हो ‘काम काम काम अहो रात्र काम’

१ - सुर्य मन्त्र - सुर्य मन्त्र एबम ध्यान गर्नु अगाडि पूर्व दिशातर्फ मुख फर्काइ कुशासन ( कुश को आसन ) मा बस्ने , चन्दन को टिका लगाउने, काँचो ईटाको चौकोट वा सम्म जमिनमा रातो कपडा बिछ्याउने, त्यस माथि स्वर्णपत्र वा भोजपत्र मा रक्त चन्दन वा अनारको सिन्काको कलमले श्री सुर्य पूजान यन्त्र लेख्ने, बिधी अनुसार अक्षता, फूल, धुप, दिप, नैबेद्य र भेटीले श्री सुर्य पुजन् यन्त्र को एकाग्रहता पूर्वक मन्त्र उच्चारण र ध्यान गर्ने । सुर्य मन्त्र पूर्ण अनुष्ठानको लागि दश लाख र लघु अनुस्ठान्को लागि सवा लाख पटक उच्चारण गर्ने, त्यसका साथै सुर्योदय, मध्यान्ह र सुर्यास्तको समय मा सुर्य को पूजा, अर्चना, दिप गर्ने, यो मन्त्र को नियमित उच्चारण ले साधक को आत्मबिश्वास मा ब्रिधी भै जीवन मा सफालता ले नयाँ ढोका खोल्ने छ ।
सुर्य मन्त्र:  "ॐ धि ध्रिनी सुर्य आदित्य श्री "

सुर्य को पाठ "  रक्त कमलमा बिराजमान, तीन आँखा भएका, बेद मुर्ती, चारै हात मा दानमुद्रा, कमल पदम र अभय भद्रा धारण गर्ने प्रभाल जस्तो आभा, केयुर, अंगद हार एबं बिभुषणबाट सुसोभित, कानमा कुन्डल लगाउनु भएका जगत को सृष्टी पालन र बिनास गर्नु हुने भगवान सुर्यको म ध्यान गर्दछु । यसरी आफ्नो दैनिकीमा सुर्य को मन्त्र एबम ध्यान गर्न सक्नु भयो भने जीवन मा गरिबी हटी शुख शान्ती आउने छ ।

होइन यो दश लाख, सवा लाख कसरी गन्ने, कता ध्यान गर्ने भन्ने लाग्दछ भंने आधुनिक सजिलो सर्ब ब्यापी भजन को पनि आबिस्कार गरिएको छ । त्यो हो नेता भजन, यो भजन तपाईं कुनै पनि बेला कही पनि मौका मिल्ने बित्तिकै गाउन सक्नु हुन्छ । आधुनिक संसारका शक्ती का श्रोत भनेका नेता नै हुन । तर कहिले काही भजन गाउदा गाउदै मुर्ती बदलिन् सक्तछ र त्यो बेला तपाईं को करङ भंगता वा घुडा भंगता हुन सक्तछ । छिट्टै सम्पन बन्ने नेता भजन र बिधी यस्तो छ । " यो भजन गाउदा गणेश ब्रिती र सस्कार युक्त भै नेताको घर, चुल्हो, अफिस नियमित धाउनु पर्ने छ । छिटो फल प्राप्तीको लागि नेता कि श्रीमतीलाई खुशी पार्न सके झन राम्रो । बिस्वासिलो बन्न गुण दोश वास्तै नगरि नेताले जे भने पनि ताली ठोक्नु पर्ने छ । कर्म नगरि फल पाइन्न भंने गीता को सार सम्झी नेताको सेवा, चाकडी, चुक्ली, र कान भर्ने गर्नु पर्दछ ।

समय ग्रह दशा अनुसार नेता हरुको शक्ती बदलिने हुँदा बेफिक्री भै रंग बदल्न सक्नु पर्दछ । दैनिक जती पटक सकिन्छ त्यती पटक तलको भजन गाए पछी सम्पन्नता को शिखर छुन कसैले रोक्न सक्तैन ।

हे मन्त्री त्वमेब पिता च माता त्वमेब

हे सासद गण त्वमेब बन्धु च शखा त्वमेब
हे दल दल का नेता त्वमेब अन्नदाता च शान्ती दाता त्वमेब अथबा त्वमेब सर्ब शक्ती नयाँ देब देब
चढाउछु चन्दा चुनाव मा
प्रभु ठेक्का मिलाइदेउ
जिताइ दिन्छु चुनाव तिमीलाई
गुण्डा जुटाइदेउ
जय होस जय होस
कसै लाई फुस्काएर भेनी
नोकरी लगाइ देउ
सके ठेक्का मिलाई देउ
नसके बिदेस पुर्‍याई देउ
हे पशुका पती बाँदरका साथी
यत्तीका फोर्स छन यहाँ
एउटा मा त भर्ना गराइ देउ
हे त्रिकालदर्शी नेता
तिमी जस्तै छिट्टै सम्पन्न हुने
बाटो देखाइ देउ ।



March 11, 2009

ब्लग भित्र ब्लगमा बाबुराम भट्टराइलाइ बतासे प्रश्न

अपडेट: ब्लग भित्र ब्लगमा आउन नसकेको जानकारी बाबुराम भट्टराइको बेवसाइटमा लेखिएको रहेछ। कहिले हो मिती त रैनछ, तर पान्डाजीले पत्ता लगाउनु भएको रहेछ उहांको प्रतीक्रिया। मैले त पान्डाजीले आफै उत्तर बनाउनु भएछ भनेको त सांच्चै रहेछ। बाबुराम भट्टराइको प्रतीक्रिया यस प्रकार छ।

" Dear www.dautari.org

माफ गर्नु होला । समयको अभावको कारणले तपाईको ब्लोगको निम्ति लेख्न नपाउने भए। पछि कोशिश गर्नेछु । "
आशाका गरौं, वाहांले फुर्सत भएमा दौंतरीमा पक्कै आउनुहुनैछ।

दौतरीमा बिभिन्न ब्लगरहरु सहभागी गराएर ब्लग जगत तथा ब्लगर स्वयंको बारेमा जानकारी दिदै आएका छौं। यस स्तम्भलाइ रोचक बनाउन बिभिन्न कोणबाट ब्लग लेख्ने ब्लगरलाइ सकेसम्म सहभागी गराउने प्रयास गरेको छौं। नेपाली राजनितीका सशक्त ब्यक्ती तथा नेपालका बहालवाला मन्त्री पनि ब्लग लेखनमा सक्रिय रुपमा लाग्नुभएको छ। यि ब्लगर हुन अर्थमन्त्री बाबुराम भट्टराइ। ब्लगमा राखेको प्राय: जिज्ञासा उत्तर दिने तथा केही बेब साइटमा यिनका पारखी देखेर वाहांलाइ दौतरीमा ल्याउने जमर्को गरेको हुं। त्यसै अनुरुप दौतरीमा केही दिन पहिले बाबुरामलाइ बतासे प्रश्न भनेर राखेको थिए। केही साथीहरुले त्यो बतासे शव्द निकालेको भए हुन्थ्यो या कहिले आउने हो यो बतासे प्रश्न भनेर क्रमिक रुपमा उत्कुसुकता राख्नुभएको छ।

कती मित्रहरुले याद गर्नुभएको होला कुखुराले बतासे फुल पारे के हुन्छ? थाहा नपाए अनुमान लगाउनुहोला। बतासे फुलमा कुखुरा ओथारो बस्दा बस्दा अन्तिममा फुल खाली रहन्छ यानी बतासे फुलबाट चल्ला निस्कदैन। अब कुराको गम पाउनुभयो होला। बाबुराम भट्टराइको ब्लग र पाठक प्रती उनको चासो देखेर एक महिना पहिला देखी २-३ पटक सम्म प्रश्न राखेको थिए। दौतरीका प्रश्नको उत्तर त परै जाओस हुन्छ या हुदैन भनेर पनि बाबुराम ले जानकारि दिएनन। अनि दिक्क लाग्यो। त्यस पछि लौ त यिनै प्रश्नको खाली उत्तर राखौ अनि पाठकहरु बाटै उनले के उत्तर दिन्थे अनुमान लगाउन भनौ भनेर बतासे प्रश्नको ब्लग राखेको हुं। ल पाठक ब्रिन्द तपाइ नै यि प्रश्नको उत्तर के हुन्थ्यो होला या यि प्रश्न सोध्नै हुदैन्थ्यो भन्नुहोला।
उत्तर प्राप्त नभएका प्रश्नहरु जस्ताको तस्तै राखेको छु।


१) baburambhattarai.com ब्लगलाइ कसरी परिभाषीत गर्नुहुन्छ?

२) गरिब देशको अर्थमन्त्री त्यस्तो चुनौतीपूर्ण पदमा बहाल रंहदा ब्लग खोल्ने बिचार कसरी फुर्‍यो?

३) तपाइ माओबादीको केन्द्रिय नेता, अर्थमन्त्री तथा एक ब्लगर,baburambhattarai.com मा राखिएका सामाग्रीले कुन
कुराको प्रतिनिधित्ब गर्छन?

४) तपाइ त अर्थमन्त्री तपाइको ब्लगमा अंक हैन अक्षर मात्रै रहेछन नि?

५) मन्त्री जस्तो ब्यस्त मान्छे ब्लगमा प्रकाशीत समाग्री तपाइ आफै टाइप तथा पोस्ट गर्नुहुन्छ कि कसैको सहयोग लिनुहुन्छ?

६) बेला बखत ब्लगरहरु सरकार तथा कुनै समुहको निशाना बन्ने गर्छन नेपालमा ब्लगर कत्तीको सुरक्षित देख्नुहुन्छ?

७) तपाइको ब्लगमा त प्रशंसाका प्रतीक्रिया मात्रै रहेछन नि,अमेल खाने प्रतीक्रिया नै आउदैनन कि आएर पनि हटाउनुहुन्छ?

८) ब्लगले दिएको वाक स्वतन्त्रलाइ कसरी हेर्नुभएको छ? संसारका सबै मुलुकमा ब्लगको पहुंच छ जस्तो तपाइलाइ लाग्छ?

९) एक ब्लगरको रुपमा अहिलेको सरकारका ५ वटा राम्रा पक्ष तथा ५ वटा नराम्रा पक्ष भन्नु पर्दा के के भन्नुहुन्छ?

१०) नेपाली ब्लग तथा संचारमा अन्ध भक्त तथा अन्ध बिरोधका सामग्री प्रश्तुत हूदा तपाइलाइ कस्तो महशुस हुन्छ?

११) लुइटेल स्कुल जस्ता बिध्धालय अझ खुल्नु पर्ने जस्तो लाग्छ कि बन्द गरिनु पर्ने जस्तो लाग्छ? तपाइको स्कुले जिबनको

रमाइलो क्षण बताइदिनुहुन्छ कि?

१२) तपाइ त सधै प्रथम हुने ब्यक्ती प्रथम राष्ट्रपती हुन नपाउदा खिन्न लागेन?

१३) जनयुद्दताका संचारको पहुंच कत्तीको थियो?

१४) फुर्सतमा के गर्नुहुन्छ?

१५) तपाइको मन पर्ने ब्लग कुन हो?

१६) तपाइले दौंतरी ब्लग हेर्नुभएको छ? दौंतरी कस्तो लाग्छ र के सुझाब दिनुहुन्छ?

१७) तपाइलाइ भन्न मन लागेको तथा मैले सोध्न छुटाएको त्यस्तो केही कुरा छन कि?



देशको माया

हस्त गौतम मृदुल

बिरानो देशमा बस्दैन प्यारी आउछु फर्केर
दैलोमा उभी बालेर टुकी बस्नु है पर्खेर

अबस्य पनि आउछु फर्कि धैर्यता लिनु है
दूखमा पनि सूख खोज्ने साहास दिनु है

पुगेर के भो आखिर बिदेश दुखको दुखै छ।
यसरी पौरख गर्ने हो भने त्यहीँ पनी सुखैछ

स्वदेश छोडी बिदेश नआऊ दुखमा पर्नलाइ
आफनै पाखा प्रशस्त छनी पौरख गर्नलाइ

सुख सान्ती समृद्धि कमाइ देशैमा बस्ने छु।
नेपाली भै उचाइमा पुग्न कम्मर कस्ने छु।


गीतकार अनी कर्णल आनन्द सँगको मेरा बिगत क्षणहरु - ७

प्रभा आचार्य

समयको क्रम सँगै दिनहरु ब्यतित हुँदै गए । म झन आर्मी हेड्क्वाटरका कर्मचारिहरुको नजिक बन्दै गए । सबैसँग मेरो भेट्घाटको क्रम झन तिब्र बन्दै गयो किनकी मैले साहित्य मार्फत आर्मी रेडयो लाई सहयोग गर्न थालेकि थिएं। यसैले पनि मेरो समिप्ता बड्नु स्वभाविक थियो । त्यहा उसबेला मेरो घनिष्टता हालको मेजर केशब बर्तौला, कर्णल इन्दु खड्का, शिखा मल्ल, कप्तान मोहन थापा, कर्णल इश्वर श्रेष्ठ, प्रताप कार्की,र अन्य धेरैसँग भयो । मानौ म एक दिन ढिला मात्र पुगेँ भनेपनी उनिहरुले प्रश्न गरिहाल्दथे । यसरी आनन्दसँग मात्र नभएर मेरो प्रगाढ सम्बन्ध सबैसँग थियो त र आनन्द र म चाँही साङीतिक् क्षेत्रको भएकोले पनि हामीमा अझ गाढा सम्बन्ध हुन पुगेको भन्नमा अत्युक्ती हुँदैन ।

यसरी म त्यो दिनहरुलाई मेरो सम्झनाको उत्तम दिन भन्न कन्ज्युस्याइ गर्दिन । सधैं भेटघाट,कुराकानीले गर्दा म आनन्दभाइ सँग अझ नजिक बन्न पुगेँ । म मेरा कतिपय कुराहरु पनि वहाँलाई भन्न अप्ठ्यारो मान्दिन थिएँ, कारण वहाँ मान्छे नै यस्तो हुनुहुन्छ शायद कसैले पनि वहाँलाई आफ्नो कुरा भन्न असजिलो मान्दैन मेरो बिचारमा । यस्तै प्रशङमा एकदिन म यस्तै दिनको चार बजेतिर हैरान भएर आर्मी हेड्क्वाटर पुगेँ । मन पनि ठीक थिएन । त्यसै म उदास थिएँ । म सबैलाई भेट्दै आनन्द को अफिसकोठामा गएं । मलाई देख्नसाथ “दिदिलाई आज के भयो उदास देखिनु हुन्छ त ?” भनेर आनन्दले प्रश्न गर्नु भयो । मैले पनि आफ्ना सारा कुरा भने ।

त्यो के थियो भने । मलाई एउटा संस्थाले बातावरण सम्बन्धी गीतहरु लेख्न लगाएको थियो । मैले दसवटा गीतहरु लेखेर जिम्मा लगाएकी थिएँ । तर पारिश्रमिक दिनलाई उनिहरुले मलाई झुलाई रहेका थिए । जहिले पनि आज आउनु र भोली आउनु भनेर मलाई दु:ख दिइरहेका थिए। किन कि मेरो पेशा नै त्यही थियो । त्यही कुरा मैले आनन्दलाई सुनाए । आनन्दले मेरो कुरा सुन्नसाथ जुरुक्क उठेर “कुन ठाउँ हो त्यो दिदी हिंड्नुहोस् जाउँ” भनेर मलाई भन्नु भयो । मैले “हैन अहिले नजाउँ कुनै दिन जाउँला नि” भन्दा पनि आफ्नो लगाएको ड्रेस नै नबद्ली मलाई जाउँ भनेर भन्नु भयो । म पनि पछी लागेँ । त्यो ठाउँ अनाम नगर थियो लग्भग १५ मिनेटमा नै आननदले मलाई त्यहा पुर्‍याएर त्यो अफिसमा सिधै लानु भयो । ठीक ५ बज्न आँटेको थियो । उनिहरु पनि सबै निस्कनलाई तयार रहेछन । आननदले आफ्नो परिचय केही नदीइ नै “तपाईंहरुले वहाँलाई गीत लेख्न लगाउनु भएको रहेछ र पारिश्रमिक दिन ढिलाई गरेर वहाँलाई दु:ख दिनु भएको रहेछ । शायद वहाँ स्त्री मान्छे भनेर हो वा वहाँ एक्लो आईमाई भनेर हो दु:ख दिनु भएको म वहाँको मान्छे हो र लेखकहरुलाई इज्ज्त गर्न जान्नु होस् र वहाँको पैसा अहिले नै तुरुन्त दिनु पर्छ नत्र म कार्वाही गर्छु” मात्र के भन्नु भएको थियो । त्यहाको मुख्य मान्छेले केही नबोली पैसा झिकेर तुरुन्त मलाई दिए । हामी पनि उक्त रकम थापेर त्यहाबाट निस्क्यौ । यसरी त्यो दिन आननद को ब्यवहाँरले म चकित भएं । कसैसँग अलिक रुखो बोली गरेको त्यही दिन मैले देखें । समय र परिस्थितीले गर्दा कहिले कही नचाहेर पनि बद्लिनु त सबैले पर्छ । त्यही कुरा आननदलाई पनि लागु भएको थियो .
क्रमश :



म्याँग्दी खोला उर्लिदा

राहुल मगर
पोर्तो,पोर्तुगल

म्याँग्दी खोला उर्लिदा,
तामे दुकुर कुर्लिदा,
मनको घाउ गैरिन्छ,
सम्झनाको तलाउमा माया तैरिन्छ,
म्याँग्दी खोला......

कामको चटारोले ऊनलाई भेट्न गा'को छैन,
कोदो रोप्दा,मकै खन्दा नसम्झेको हैन,
म्याँग्दी खोला..........
माना खाएर मूरी उमार्ने बर्षामासको महिना,
हलो जोत्दा,आली लाउदा नसम्झेको हैन,
म्याँग्दी खोला..........

कामको चापाचापले श्वास फेर्न पा'को छैन,
घाँस कात्दा,गोठ बस्दा नसम्झेको हैन,
म्याँग्दी खोला...........